ΘΑΝΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ

ΕΙΔΙΚΟΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΔΙΚΕΥΘΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Για Ραντεβου καλεστε στο   2510 222900

Δευτ-Παρασκ 09:00 – 14:00 / Δευτ-Τρ-Πέμπ 18:00 – 21:00

Τραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία

Ο όρος τραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία(cervical intraepithelial neoplasia-CIN) αναφέρεται στην ύπαρξη δυσπλαστικών αλλοιώσεων στο επιθήλιο του τραχήλου, χωρίς διάσπαση της βασικής μεμβράνης. Ως κύριος αιτιολογικός παράγοντας θεωρείται η λοίμωξη από τον HPV, η οποία λαμβάνει χώρα κατ’αρχή στα κύτταρα της βασικής στοιβάδας. Όσες περισσότερες στοιβάδες κυττάρων , από την βασική προς την επιπολής, ανευρίσκονται με αλλοιωμένα κύτταρα, τόσο μεγαλύτερη θεωρείται η βαρύτητα της ενδοεπιθηλιακής βλάβης (CIN1,CIN2,CIN3).Ως CIN 3 θεωρείται η πλήρης κατάληψη όλων των στοιβάδων από δυσπλαστικά κύτταρα (carcinoma in situ). Τελευταία, η διάκριση αυτή σε τρεις βαθμούς αντικαθίσταται από άλλη με δύο βαθμούς, την ελαφρού και την σοβαρού βαθμού πλακώδη ενδσοεπιθηλιακή βλάβη (low & high grade intraepithelial lesion-Lo &Hi SIL). Περίπου το 80% των περιπτώσεων ελαφρού βαθμού CIN υπστρέφεται αυτόματα με την πάροδο του χρόνου, ενώ το υπόλοιπο εμφανίζει παραμονή ή και επιδείνωση των αλλοιώσεων.
Αντίθετα, οι σοβαρού βαθμού βλάβες εγκυμονούν κινδύνους να εξελιχθούν σε διηθητικές. Στις περιπτώσεις που οι αλλοιώσεις αφορούν το κυλινδρικό επιθήλιο συχνά αυτές δεν ανιχνεύονται με την διενέργεια του τεστ Παπανικολάου και διαγιγνώσκονται κατά την ιστολογική διαγνωστική προσέγγιση των αλλοιώσεων του πλακώδους επιθηλίου, με τις οποίες πολύ συχνά συνυπάρχουν.

Θεραπεία
Οι ελαφρού βαθμού ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις δεν απαιτούν κατά κανόνα θεραπεία αλλά παρακολούθηση με κυτταρολογική και κολποσκοπική εξέταση ανά 6μηνο, εάν δεν ενδείκνυται και με την λήψη μικροβιοψιών για ιστολογική εκτίμηση. Οι σοβαρού βαθμού αλλοιώσεις πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπίζονται χειρουργικά και μάλιστα με εξαίρεση της βλάβης (η καταστροφή της βλάβης με κρυοθεραπεία , Laser ή ηλεκτροδιαθερμία δεν εξασφαλίζει την πλήρη διάγνωση ούτε την πλήρη εξάλειψη της βλάβης-έτσι οι υποτροπές είναι σαφώς συχνότερες). Η εξαίρεση της βλάβης είναι δυνατόν να διενεργηθεί με την βοήθεια ηλεκτροδιαθερμικής αγκύλης υψίσυχνου ρεύματος (LLETZ), με ακτίνες Laser ή με νυστέρι. Οι δύο πρώτες μέθοδοι είναι δυνατόν να διενεργηθούν με τοπική αναλγησία , ενέχουν όμως το μειονέκτημα της πιθανής θερμικής βλάβης των ορίων του ιστικού δείγματος, το οποίο θα εξετασθεί από τον ιστοπαθολόγο, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό ως προς την δυνατότητα εκτίμησης της συνολικής ή μη αφαίρεσης της βλάβης. Στην κωνοειδή εκτομή του τραχήλου με νυστέρι συνήθως αφαιρείται μεγαλύτερο τμήμα του τραχήλου και απαιτείται γενική αναισθησία, τα όρια όμως του ιστικού δείγματος είναι πλήρως αξιολογήσιμα. Η διενέργεια κολποσκόπησης πριν από την χειρουργική εξαίρεση της βλάβης είναι απαραίτητη για την πλήρη τοπογραφική οριοθέτηση της αλλοίωσης και την καθοδήγηση της αγκύλης, της δέσμης Laser ή του νυστεριού. Η διάμετρος της βάσης και το ύψος του κώνου θα πρέπει να καθορίζονται ξεχωριστά για την κάθε ασθενή, ανάλογα με την έκταση και την τοπογραφία της βλάβης, την ηλικία της ασθενούς και το μαιευτικό ιστορικό της.

Επιπλοκές
Συνήθης επιπλοκή της κωνοειδούς εκτομής του τραχήλου με νυστέρι αλλά και της εφαρμογής Laser ή αγκύλης είναι αιμορραγία, διεγχειρητικά ή στις επόμενες 12 ώρες , ή ακόμη και μετά 7-12 ημέρες από την επέμβαση. Μετά την απόπτωση της εσχάρας από τον κρατήρα του τραχήλου. Σπανίως η αιμορραγία μπορεί να είναι ιδιαίτερα μεγάλη με σημαντική πτώση της αιμοσφαιρίνης. Μπορεί να επιπλακεί με μόλυνση του τραύματος. Τοποθέτηση ραμμάτων για έλεγχο της αιμορραγίας, επιπωματισμός του κόλπου, μετάγγιση αίματος και αντιβιοτική κάλυψη είναι η συνήθης αντιμετώπιση. Η στένωση του έξω τραχηλικού στομίου με απότοκο αιματόμητρα και δυσμηνόρροια είναι επίσης μία απώτερη επιπλοκή της κωνοειδούς εκτομής. Η αντιμετώπιση συνίσταται σε διάνοιξη του στομίου και διαστολή του τραχηλικού αυλού υπό γενική αναισθησία. Ως προς την αναφερόμενη τραχηλική ανεπάρκεια σε μία επόμενη κύηση, ως απότοκο προηγηθείσης κωνοειδούς εκτομής του τραχήλου και κίνδυνο προώρου τοκετού, τα δεδομένα και οι απόψεις είναι αντικροούμενες. Κατά κανόνα, εκτός ιδιαίτερα εκτεταμένων βλαβών που απαιτούν αφαίρεση εκσεσημασμένου τμήματος του τραχήλου, η κωνοειδής εκτομή δεν δημιουργεί προϋποθέσεις ανεπάρκειας του τραχήλου, ούτε απαιτείται ως εκ τούτου συρραφή του τραχήλου στην κύηση για προληπτικούς λόγους.

Περισσότερα...

Τραχηλίτιδα
Εισαγωγή
Τι είναι λοιπόν αυτή η περίφημη τραχηλίτιδα για την οποία ανησυχούν όλες οι γυναίκες; Τι είναι αυτή η περίφημη νοσολογική οντότητα, που είναι από τις πιο συχνές νοσολογικές οντότητες που βρίσκουν οι γυναικολόγοι στις ασθενείς τους; Στο κείμενο αυτό θα κάνουμε μία προσπάθεια να απομυθοποιήσουμε την τραχηλίτιδα, αλλά να δώσουμε και την πραγματική διάστασή της.
Ορισμός
Η λέξη τραχηλίτις όπως και όλες οι λέξεις που τελειώνουν σε -ιτις στην ιατρική, σημαίνει μία φλεγμονή, και στην προκειμένη περίπτωση φλεγμονή στο τράχηλο. Τι όμως προκαλεί αυτή την φλεγμονή; ποια είναι τα συμπτώματα; τι πρέπει να προσέχουμε;
Συμπτώματα
Η τραχηλίτιδα μπορεί να παρουσιάζεται με μία αύξηση της εκκρίσεως των υγρών του κόλπου, που μπορεί και κάποια φορά να μυρίζουν, ή μαζί με κολπίτιδα, και, οπτικά, στο μάτι του γυναικολόγου, ο τράχηλος φαίνεται κόκκινος και οιδηματώδης και μπορεί να πονάει όταν το μετακινούμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η καλλιέργεια κολπικού υγρού βγαίνει θετική.
Αιτιολογία
Αυτή η οξεία φλεγμονώδης διαταραχή μπορεί να προέλθει είτε από άμεση μόλυνση του τραχήλου, ή μπορεί να οφείλεται σε μία λοίμωξη του κόλπου ή της μήτρας.
• Έτσι λοιπόν από αυτά που ελέχθησαν μέχρι τώρα καταλαβαίνουμε ότι η πιο πιθανή και συχνή αιτία πρόκλησης τραχηλίτιδας είναι κάποιος μικροβιακός παράγων.
• Ο γονόκοκκος επίσης, όπως και εντερόκοκκοι, στρεπτόκοκκοι ή σταφυλόκοκκοι μπορεί να προκαλέσουν λοίμωξη του τραχήλου και κατά συνέπεια τραχηλίτιδα. Τα τρία τελευταία μικρόβια τα βρίσκουμε συνήθως μετά τον τοκετό.
• Τραχηλίτιδα μπορεί επίσης να επέλθει και από χλαμύδια. Είναι γεγονός, ότι τα μικρόβια μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή του τραχήλου.
• Συνέπεια της φλεγμονής είναι η αυξημένη αιμάτωση της περιοχής.
• Συνέπεια της αυξημένης αιμάτωσης είναι η αύξηση της θερμοκρασίας της περιοχής.
• Συνέπεια της αύξησης της θερμοκρασίας της περιοχής είναι η δημιουργία καλύτερου περιβάλλοντος για την ανάπτυξη μικροβίων.
Και έτσι έχουμε ένα φαύλο κύκλο όπου τα μικρόβια προκαλούν περισσότερη αιμάτωση και αύξηση της θερμοκρασίας, οι καταστάσεις αυτές προκαλούν αύξηση μικροβίων, η αύξηση μικροβίων επιτείνει την φλεγμονή και η κατάσταση δύσκολα σταματάει εάν δεν επέλθει η θεραπευτική ιατρική επέμβαση.
• Οι μύκητες εκτός από τα μικρόβια μπορεί να προκαλέσουν τραχηλίτιδα, όπως μπορεί να προκαλέσει και
• H τριχομονάδα και η Gardnerella.
• Τραχηλίτιδα προκαλούν και οι ιοί.
• Ένας συνήθης ιός είναι ο ιός του απλού έρπητα ( που σχεδόν πάντοτε είναι ο ιός τύπου ΙΙ ) που προκαλεί τραχηλίτιδα χαρακτηριστικής εμφάνισης.
• Ένας άλλος ιός είναι ο ιός των κονδυλωμάτων που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή στον τράχηλο, με ή χωρίς ύπαρξη οπτικά εμφανών κονδυλωμάτων. Αυτός ο ιός των κονδυλωμάτων έχει την δυνατότητα, μετά πάροδο αρκετού χρονικού διαστήματος να αυξήσει την πιθανότητα αλλοιώσεων των κυττάρων του τραχηλικού επιθηλίου, και, ορισμένες φορές, να δημιουργηθεί τραχηλική ενδοεπιθηλιακή νεοπλασία, σε περιπτώσεις που η γυναίκα έχει πολύ καιρό να επισκεφθεί τον ιατρό της.
Κύριες εξετάσεις
Στην τραχηλίτιδα, οι κύριες εξετάσεις που πρέπει να γίνουν είναι δύο:
1) Η πρώτη, είναι το τεστ Παπανικολάου, με το οποίο εξετάζουμε τα κύτταρα του τραχήλου στο μικροσκόπιο. Η εξέταση γίνεται από ειδικό κυτταρολόγο. Με το τεστ Παπανικολάου, πέραν της αμέσου δυνατότητος αναγνωρίσεως ορισμένων μικροβίων (το τεστ Παπανικολάου βέβαια, δεν είναι μικροβιολογική άλλα κυτταρολογική εξέταση), υπάρχει η δυνατότητα να αναγνωρίσουμε ορισμένες αλλοιώσεις στην μορφολογία, στην μορφή δηλαδή στην εμφάνιση των κυττάρων του τραχήλου. Εάν λοιπόν το τεστ Παπανικολάου διενεργείται συχνά, διαπιστώνουμε τις αλλαγές αυτές αρκετά νωρίς, και μπορούμε πολύ εύκολα να τις αντιμετωπίσουμε χωρίς κανένα πρόβλημα. Στις περισσότερες τραχηλίτιδες, το τεστ Παπανικολάου αποτελεί κοινό «μπούσουλα» για τον ιατρό, που τον βοηθάει να παρακολουθήσει την κατάσταση αυτή.
2) Η καλλιέργεια κολπικού υγρού, η μικροβιολογική δηλαδή εξέταση επιχρίσματος που λαμβάνεται από το κόλπο και επωάζεται επί δύο μέρες σε θερμοκρασία 37 βαθμών Κελσίου (την θερμοκρασία του σώματος) με συνέπεια να δοθεί η δυνατότητα να αναπτυχθεί οποιοδήποτε μικρόβιο υπάρχει στην περιοχή, μας δίνει την δυνατότητα να αναγνωρίσουμε κάποιο μικρόβιο το οποίο, αν δεν θεραπευτεί, θα είναι πολύ δύσκολο να θεραπευτεί η τραχηλίτιδα. Έχει παρατηρηθεί, ότι τραχηλίτιδες στις οποίες κάνουμε συχνές καλλιέργειες κολπικού υγρού και κρατούμε τον κόλπο καθαρό, δίνοντας συχνά την κατάλληλη και αρμόζουσα θεραπεία για τα υπάρχοντα μικρόβια, τείνουν πολλές φορές να υποχωρήσουν. Έτσι λοιπόν, καλό θα είναι να κάνουμε καλλιέργεια κολπικού υγρού και να βρούμε το μικρόβιο εκείνο που φταίει πολλές φορές για την δημιουργία φλεγμονής στον τράχηλο.
Θεραπεία
Κρυοπηξία
Θα έχετε ίσως ακούσει πολλές φορές και για την κρυοπηξία. Τι είναι αυτό; Παρ όλο που αυτό ίσως είναι αντικείμενο κάποιου άλλου σχολίου, θα αρκούσε ίσως να αναφέρουμε ότι η κρυοπηξία είναι ένας τρόπος καταστροφής του βλαμμένου επιθηλίου του τραχήλου, χρησιμοποιώντας πολύ χαμηλή θερμοκρασία. Στην κρυοπηξία, εφαρμόζοντας πολύ χαμηλή θερμοκρασία στον τράχηλο, καταστρέφουμε το επιθήλιο του τραχήλου, το οποίο αργότερα περιμένουμε να αναπλαστεί φυσιολογικό. Καταστρέφουμε δηλαδή τα στοιχεία εκείνα τα οποία είναι παθολογικά. Η κρυοπηξία δεν πονάει, και μπορεί για μία ή δύο βδομάδες η γυναίκα να έχει αυξημένα υγρά, που όμως δεν περιέχουν μικρόβια, αφού δίνουμε κάποια αλοιφή κολπική μετά την κρυοπηξία.
Λέιζερ
Αντιμετώπιση της τραχηλίτιδας μπορεί επίσης να γίνει και με λέιζερ, (αντί για πολύ κρύο γίνεται καταστροφή του τραχήλου με λέιζερ, η λεγόμενη εξάχνωση). Εάν ο τράχηλος παρουσιάζει εκτεταμένες αλλοιώσεις, και θέλουμε να στείλουμε ένα μεγάλο κομμάτι του για ιστολογική εξέταση (σε αυτή την περίπτωση δεν κάνουμε κυτταρολογική αλλά παθολογοανατομική «ιστολογική εξέταση»), τότε κάνουμε την λεγόμενη κωνοειδή εκτομή . Σε όλες τις περιπτώσεις, ο τράχηλος αναπλάσετε, παρ όλο που σε γυναίκες που έχουν κάνει κωνοειδή εκτομή και μετά μένουν έγκυες, συνιστάται να διενεργείται περίδεση τραχήλου. Πολλές φορές, η τραχηλίτιδα μπορεί να προκαλέσει και κάποια κολπική αιμόρροια, πράγμα που βοηθάει την γυναίκα να επισκεφτεί τον ιατρό. Είναι γεγονός όμως, ότι τις περισσότερες φορές η γυναίκα δεν έχει συμπτώματα. Γι αυτό, οι γυναίκες ακόμα και με καρκίνο του τραχήλου, μπορεί να μην έχουν αντιληφθεί την κατάσταση αυτή, την οποία αντιλαμβάνεται ο γυναικολόγος τους, αν και όταν τον επισκεφτούν.
Ελάττωση της γονιμότητας
Επίσης, για να απαντήσουμε μία συχνή ερώτηση κατά πόσο η τραχηλίτιδα προκαλεί ελάττωση της γονιμότητας, μπορούμε να πούμε ότι είναι γεγονός ότι η παχιά, παχύρρευστη, όξινη και με μικρόβια τραχηλική βλέννα είναι βλαπτική στο σπέρμα και ελαττώνει την γονιμότητα.
Κολποσκόπηση
Η τραχηλίτιδα επίσης μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις, να έχει και κάποιο πόνο, και εάν δεν αντιμετωπισθεί μπορεί να προκαλέσει επέκταση του μικροβίου, με συνέπεια η οξεία τραχηλίτιδα να εξελιχθεί σε χρόνια τραχηλίτιδα και ίσως δημιουργία σαλπιγγίτιδας ή ακόμα, σπάνια, όμως στένωση και του τραχήλου. Εδώ δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τον ρόλο της κολποσκόπησης η οποία είναι μία εξέταση κατά την οποία εξετάζουμε τον τράχηλο με μικροσκόπιο, και με την βοήθεια διαφόρων ουσιών, μπορούμε να διαπιστώσουμε κατά πόσο υπάρχει πρόβλημα στον τράχηλο.
Πρόληψη
Η μεγαλύτερη συμβουλή που αξίζει να δοθεί στην περίπτωση αυτή στις γυναίκες, είναι να επισκέπτεστε τακτικά τον γυναικολόγο σας και να κάνετε τεστ Παπανικολάου και καλλιέργεια κολπικού υγρού όποτε σας συμβουλεύει εκείνος. Έχει πια αποδειχθεί σε όλα τα χρόνια αυτά που έχουν περάσει, ότι η γυναίκα που επισκέπτεται τακτικά τον γυναικολόγο της και ελέγχεται τακτικά από αυτόν, έχει πολύ λίγες έως καθόλου πιθανότητες να αναπτύξει καρκίνο του τραχήλου. Γι αυτό λοιπόν, οι γυναίκες θα μπορείτε να είσαστε εντελώς ήσυχες, αν ξέρετε ότι υπάρχουν προληπτικές εξετάσεις οι οποίες σας εξασφαλίζουν σχεδόν 100% την απόλυτη υγεία σας.
ΘΑΝΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ–ΕΙΔΙΚΟΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 63 (2ος όροφος, έναντι δημοτικού σχολείου Αγίου Ιωάννη), ΚΑΒΑΛΑ 65403
ΤΗΛ.: 2510 222900 ΚΙΝΗΤΟ: 6942050002 e-mail:thanosbj@yahoo.co.uk

Περισσότερα...

Ποιος είναι ο HPV, ο ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων, που προκαλεί τα κονδυλώματα
Ο γνωστός-άγνωστος συνοδοιπόρος στην ζωή των σημερινών γυναικών και ανδρών ο HPV, ο ιός ανθρωπίνων θηλωμάτων. Πρώτο βασικό βήμα η σωστή ενημέρωση και δεύτερο: η ασφαλής σεξουαλική επαφή. Ποιος είναι ο ιός HPV ;
Είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Δεν είναι ένας, αλλά μία ομάδα DNA-ιών, γνωστών διεθνώς ως HPV (Human Papilloma Viruses). Οι HPV ιοί προκαλούν πλήθος αλλοιώσεων, καλοήθων και κακοήθων, στο δέρμα και τους βλεννογόνους του ανθρώπινου σώματος.
Πόσο συχνή είναι η μόλυνση από τον HPV; Αφορά γυναίκες και άντρες;
Η μόλυνση από τους HPV ιούς είναι σήμερα η πιο συχνή σεξουαλικώς μεταδιδόμενη μόλυνση στις γυναίκες και άνδρες. Αφορά έως και το 80% του σεξουαλικά ενεργού πληθυσμού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η μόλυνση από τους συγκεκριμένους ιούς δεν σημαίνει απαραίτητα και εκδήλωση νόσου. Έχουν περιγραφεί μέχρι σήμερα περισσότεροι από 140 γονότυποι HPV. Οι τύποι 6,11,41,42,43,44 προκαλούν καλοήθεις αλλοιώσεις, όπως τα οξυτενή κονδυλώματα που μπορεί να εμφανιστούν στην είσοδο του κόλπου, στα μικρά χείλη του αιδοίου, στα μεγάλα χείλη του αιδοίου, στο περίνεο και τον πρωκτό. Οι τύποι 16,18,31,33,35,39,45,51,52,53,55,56,57,58,59, και 68 ανευρίσκονται συχνά στους καρκίνους του τραχήλου της μήτρας (σε ποσοστό >95%), του κόλπου, του αιδοίου, του περινέου, και της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας (σε ποσοστό 50%).
Πώς μεταδίδεται ο HPV;
Ο HPV εισέρχεται στον οργανισμό από μικροαμυχές που δημιουργούνται κυρίως κατά :
• τη σεξουαλική επαφή (το προφυλακτικό δεν προστατεύει πλήρως αλλά μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης)
• τη στοματική σεξουαλική επαφή
• σπανίως από την πισίνα, τουαλέτα
• από άμεση επαφή με εσώρουχα, ερωτικά βοηθήματα κλπ
• από στενή σωματική (δερματική ) επαφή

Πώς εκδηλώνεται η HPV λοίμωξη;
Τα οξυτενή κονδυλώματα που αναπτύσσονται στα εξωτερικά γεννητικά όργανα είναι εμφανή με γυμνό μάτι και με αυτοεξέταση (αναφερόμαστε τότε σε κλινική νόσο).
Οι υπόλοιπες HPV βλάβες είναι επίπεδες και μπορούν να προκαλέσουν υποκλινική νόσο, δηλαδή δεν φαίνονται με γυμνό μάτι και χρειάζονται ιατρική εξέταση για να εντοπιστούν, όπως το Τεστ-Παπανικολάου και η κολποσκόπηση.
Ποιες προληπτικές εξετάσεις υπάρχουν για τον HPV και τα κονδυλώματα και κάθε πότε γίνονται;
Κάθε γυναίκα οφείλει να κάνει κάθε χρόνο Τεστ- Παπανικολάου. Εφόσον το test pap είναι καλό, δεν δείχνει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα τραχηλικά κύτταρα. Εάν όμως το Τεστ- Παπανικολάου δείξει ύποπτα κύτταρα η γυναίκα θα πρέπει να κάνει στο γυναικολόγο της συμπληρωματικά μια κολποσκόπηση και εάν κρίνει ο ιατρός μπορεί να παρθούν και βιοψίες και να γίνει και HPV-DNA test.
Τι είναι το Τεστ- Παπανικολάου
Τεστ- Παπανικολάου είναι η λήψη με ειδικό βουρτσάκι, μπατονέτα και σπάτουλα, κυττάρων από τον τράχηλο της μήτρας και τον κόλπο.
Τι είναι η κολποσκόπηση
Κολποσκόπηση είναι ο έλεγχος του τραχήλου της μήτρας με το κολποσκόπιο , ένα διοπτρικό μικροσκόπιο όπου χρησιμοποιεί μεγέθυνση από 6-40 φόρες μεγαλύτερη του πραγματικού μεγέθους, και υψηλή ακρίβεια. εφαρμόζονται φίλτρα χρώματος και διάλυμα οξικού οξέος 5% ή και lugol στην επιφάνεια του τραχήλου, για να βρούμε παθολογικές αλλαγές. Εξετάζουμε το τραχηλικό επιθήλιο και την αγγείωση του. Η εξέταση γίνεται στο ιατρείο είναι γρήγορη, ανώδυνη και έχουμε άμεση εικόνα της κατάστασης. Πολλές φορές χρειάζεται να συμπληρωθεί με μικροβιοψίες.
Τι είναι η βιοψία
Βιοψία είναι η λήψη, με μια ειδική λαβίδα, ιστού από τις ύποπτες περιοχές που έχουν εντοπιστεί στην κολποσκόπηση και αποστέλλεται για ιστολογική εξέταση. Η λήψη βιοψιών γίνεται στο ιατρείο και είναι ανώδυνη. Το αποτέλεσμα θα καθορίσει την περαιτέρω αντιμετώπιση.
Τι είναι το HPV DNA test.
Ελέγχει άμεσα το γενετικό υλικό ( DNA ) του HPV μέσα στα κύτταρα και μπορεί να ανιχνεύσει τους υψηλού κινδύνου τύπους που συνδέονται με τον καρκίνο του τραχήλου. Η δοκιμή γίνεται με λήψη κυττάρων από τον τράχηλο , παρόμοιας με το Τεστ- Παπανικολάου.
Η κυτταρολογία και η κολποσκόπηση σήμερα είναι δύο μέθοδοι που συμπληρώνουν η μία την άλλη και ο συνδυασμός και των δυο παίζει σπουδαίο ρόλο στον έλεγχο και την αντιμετώπιση των ασθενών με τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές αλλοιώσεις . Όλες οι γυναίκες με παθολογικό Τεστ- Παπανικολάου πρέπει να ελέγχονται κολποσκοπικά πριν από την επιλογή της οποιαδήποτε θεραπευτικής αντιμετώπισης, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να εκτιμηθεί σωστά η εντόπιση, η έκταση και ο βαθμός της βλάβης, που θα οδηγήσει στην επιλογή της σωστής θεραπείας.
HPV και εγκυμοσύνη
Πολλές φορές ο HPV μπορεί να συνυπάρχει με μια εγκυμοσύνη. Σε μερικές γυναίκες η δυσπλασία μπορεί να επιδεινωθεί στην εγκυμοσύνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις ορμονικές αλλαγές κατά την κύηση. Σε αυτή την περίπτωση καλό είναι στην πρώτη επίσκεψη της εγκυμοσύνης να γίνει ένα Τεστ- Παπανικολάου εφόσον η γυναίκα δεν είχε ένα πρόσφατο κυτταρολογικό έλεγχο τραχήλου. Στη συνέχεια της εγκυμοσύνης ο τράχηλος ελέγχεται κολποσκοπικά και μπορεί να επαναληφθεί το Τεστ- Παπανικολάου να παρθούν και βιοψίες, χωρίς κίνδυνο για την κύηση. Τέσσερις μήνες μετά το πέρας της κύησης είναι απαραίτητος ένας νέος κυτταρολογικός έλεγχος και κολποσκόπηση, στις γυναίκες με προηγούμενο παθολογικό Τεστ.
Ο τοκετός πρέπει να γίνει με καισαρική τομή όταν υπάρχει ο HPV;
Όχι. Στο 99 % των περιπτώσεων το μωρό μπορεί να γεννηθεί φυσιολογικά, κολπικά , χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα.
Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον οργανισμό μου να απαλλαγεί από τις HPV αλλοιώσεις;
Ο ιός δεν φεύγει ποτέ από τον οργανισμό μας. Είμαστε για πάντα φορείς του ιού αλλά εάν το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι σε καλή κατάσταση μπορούμε να τον διατηρήσουμε σε καταστολή, δηλαδή να είναι ανενεργός. Όμως πάλι πρέπει να τον παρακολουθούμε με τις απαραίτητες εξετάσεις.
Πώς μπορώ να διατηρήσω τον οργανισμό μου σε καλή κατάσταση;
Είναι πολλή σημαντική η διακοπή του καπνίσματος. (Το κάπνισμα ρίχνει την άμυνα του οργανισμού σε όλα τα συστήματά του, όπως και στο γεννητικό. Έχει αποδειχθεί ότι η διακοπή του καπνίσματος υποστρέφει τις HPV αλλοιώσεις σε τεράστιο ποσοστό!). Επίσης:
• Να κοιμάμαι 8-9 ώρες καθημερινά.
• Να καταναλώνω άφθονα φρούτα, λαχανικά και φρέσκιες σαλάτες καθημερινά
• Μπορώ να συμπληρώνω τη διατροφή μου και με κάποιο πολυβιταμινούχο σκεύασμα.
• Να προσπαθώ να μην έχω μικροβιακές λοιμώξεις στον τράχηλο της μήτρας.

Θεραπεύεται ο ιός-HPV, ή οι αλλοιώσεις που αυτός προκαλεί;
Αυτό που θεραπεύουμε είναι τις αλλοιώσεις που προκαλεί o HPV- ιός στον τράχηλο της μήτρας και όχι τον ίδιο τον HPV-ιό, γιατί για τους ιούς δεν υπάρχουν αντιβιοτικά. (Τα αντιβιοτικά είναι για τα μικρόβια και όχι για τους ιούς).
Οι αλλοιώσεις από τον ιό στον τράχηλο αντιμετωπίζονται συντηρητικά ή και χειρουργικά: με αφαίρεση με διαθερμία ή με laser με μία πολύ απλή διαδικασία, ανώδυνα, με τοπική αναισθησία τμήμα του τραχήλου που θα χρειαστεί να αφαιρεθεί ξαναφτιάχνεται κατά 90% μέσα στους επόμενους 6 μήνες, έτσι δεν υπάρχει κανένα έλλειμμα στον τράχηλο της μήτρας.
Τι είναι το εμβόλιο κατά των HPV ιών;
Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην αγορά, δύο είδη εμβολίων, τα οποία προφυλλάσουν από τον καρκίνο του τραχήλου: α) το Gardasil που προστατεύει από λοίμωξη από τους HPV ιούς 6,11,16 και 18, και β) το Cervarix που προστατεύει από τη λοίμωξη από τους HPV τύπους 16 και 18, οι οποίοι είναι οι πλέον καρκινογόνοι.
Πότε κάνουμε το εμβόλιο για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας;
Συνιστάται στα κορίτσια ηλικίας 12-26 ετών, χωρίς ή ακόμα και με HPV λοίμωξη, ανάλογα με την περίπτωση. (Για το δεύτερο θα πρέπει να σας ενημερώσει ο γιατρός σας). Σε χώρες του εξωτερικού συνιστάται και ο εμβολιασμός των αγοριών.
Πόσο με προστατεύει από το να πάθω καρκίνο στον τράχηλο της μήτρας;
Επειδή και τα δύο εμβόλια είναι μόνο για τους ογκογόνους τύπους 16 και 18, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν προστασία 100% από τον καρκίνο του τραχήλου, διότι υπάρχουν και άλλοι ογκογόνοι τύποι HPV (31,33,35,39,45,51,52,53,55,56,57,58,59,68). Όμως έχει αποδειχτεί ότι τα εμβόλια βοηθάνε συνεργικά και για την προστασία εν μέρη από κάποιους επιπλέον HPV ογκογόνους τύπους. Πάντως οι τύποι 16 και 18 είναι οι πιο συχνοί και πολύ κακοήθεις.

Περισσότερα...

Η μαστογραφία είναι μια εξέταση με αναμφισβήτητη αξία, καθώς μπορεί να αποβεί σωτήρια για τον καρκίνο του μαστού.

Σκοπός της είναι ο εντοπισμός του καρκίνου πριν αυτός γίνει ογκίδιο, οπότε και είναι ευκολότερα αντιμετωπίσιμος, χωρίς να απαιτείται συνήθως καμία συστημική θεραπεία, παρά μόνο η χειρουργική αφαίρεσή του.

Παρόλο που όλες οι γυναίκες γνωρίζουν όμως, ότι από μια ηλικία πρέπει να κάνουν μαστογραφία, οι περισσότερες το αμελούν, ενώ πολλές αυτές δεν έχουν υποβληθεί ποτές την εξέταση.

Όλες οι γυναίκες, βάσει ηλικίας και οικογενειακού ιστορικού, πρέπει να υποβάλλονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε έλεγχο των μαστών τους.

Η μαστογραφία γίνεται με τον μαστογράφο. Οι γυναίκες χωρίς οικογενειακό ιστορικό, πρέπει να κάνουν την πρώτη μαστογραφία τους ή μαστογραφία αναφοράς, όπως λέγεται, μεταξύ 35 και 40 ετών.

Εάν η γυναίκα έχει οικογενειακό ιστορικό, πρέπει να κάνει μαστογραφία δέκα χρόνια νωρίτερα από την ηλικία στην οποία εμφανίστηκε ο καρκίνος του μαστού στο συγγενικό της πρόσωπο.

Τι ισχύει για τις νεαρές γυναίκες

Οι γυναίκες ηλικίας 25-30 ετών είναι καλό να μην υποβάλλονται σε μαστογραφία για δύο λόγους:

-Ο μαζικός αδένας είναι ακόμη πολύ πυκνός και η εξέταση είναι χαμηλής διαγνωστικής αξίας.

-O μαζικός αδένας σε αυτή την ηλικία είναι πιο ευαίσθητος στην ακτινοβολία και πρέπει να αποφεύγεται η ακτινοβολία εάν δεν συντρέχουν σοβαροί λόγοι.

Οι νεαρές γυναίκες χωρίς οικογενειακό ιστορικό μπορούν να κάνουν κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα μαστών.

.Ποια μέρα του κύκλου πρέπει να γίνεται

Απαγορεύεται η γυναίκα να υποβάλλεται στην εξέταση κατά τη 2η φάση του εμμηνορρυσιακού της κύκλου, δηλαδή τις 10-15 ημέρες πριν από την επόμενη έμμηνο ρύση. Επειδή ο μαστός αρχίζει να διογκώνεται μετά την ωορρηξία, μπορεί να υπάρξουν ψευδή ευρήματα. Συνιστάται, η μαστογραφία να γίνεται μεταξύ της 4ης και της 12ης ημέρας του κύκλου, μετρώντας από την πρώτη ημέρα που εμφανίστηκε η έμμηνος ρύση και όχι από το τέλος της περιόδου.
Πότε πρέπει να κάνει την πρώτη μαστογραφία μια γυναίκα χωρίς οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού;
Όλες οι γυναίκες, ανάλογα με την ηλικία τους και το οικογενειακό τους ιστορικό, θα πρέπει να υποβάλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα σε έλεγχο της καλής υγείας των μαστών τους. Η μαστογραφία, που είναι η ακτινογραφία του μαστού, γίνεται με ειδικό μηχάνημα, τον μαστογράφο. Σήμερα υπάρχουν οι συμβατικοί μαστογράφοι της παλιάς γενιάς και οι ψηφιακοί μαστογράφοι. Σε γυναίκες χωρίς οικογενειακό ιστορικό, η πρώτη μαστογραφία ή η μαστογραφία αναφοράς, όπως λέγεται, θα πρέπει να γίνεται μεταξύ 35 και 40 ετών.

Σε ποια ηλικία πρέπει να κάνει μαστογραφία μια γυναίκα με οικογενειακό ιστορικό;
Σε γυναίκες με επιβαρημένο ιστορικό, η μαστογραφία πρέπει να γίνεται περίπου 10 χρόνια νωρίτερα από την ηλικία στην οποία εμφανίστηκε ο καρκίνος του μαστού στο μέλος της οικογένειας.

Μια μικρή κοπέλα με επιβαρημένο οικογενειακό ιστορικό, που όμως δεν είναι σε ηλικία να υποβληθεί σε μαστογραφία, μπορεί εναλλακτικά να κάνει κάποια άλλη εξέταση;
Σε γυναίκες ηλικίας 25-30 ετών αποφεύγεται συνήθως η μαστογραφία για τους εξής λόγους:
• Στην ηλικία αυτή, ο μαζικός αδένας είναι πολύ πυκνός και κατά συνέπεια η εξέταση είναι χαμηλής διαγνωστικής αξίας.
• O μαζικός αδένας στη νεαρή ηλικία είναι περισσότερο ευαίσθητος στην ακτινοβολία και γι’ αυτό αποφεύγουμε να τον ακτινοβολούμε αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Αν όμως υπάρξει εύρημα, τότε γίνεται μαστογραφία σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι η γυναίκα. Φυσικά υπάρχει και η μαγνητική τομογραφία μαστών που δεν προσδίδει καμία ακτινοβολία.
Αν, λοιπόν, μια γυναίκα ηλικίας 25-30 ετών δεν εμπίπτει στην περίπτωση που άτομο του στενού της οικογενειακού περιβάλλοντος ανέπτυξε καρκίνο στην ηλικία των 38-40 ετών, ώστε να πρέπει να ξεκινήσει τη μαστογραφία 10 χρόνια νωρίτερα, μπορεί να υποβάλλεται σε κλινική εξέταση και υπερηχογράφημα μαστών.

Κάθε πότε πρέπει να επαναλαμβάνεται η μαστογραφία;
Μετά την ηλικία των 40 ετών κάθε 12-18 μήνες και αυτό επειδή μετά την ηλικία αυτή ο κίνδυνος εμφάνισης της νόσου αυξάνεται. Έτσι, κάνοντας μαστογραφία κάθε χρόνο, δίνεται η δυνατότητα, αν στο μεταξύ αναπτυχθεί κάποια κακοήθεια, να μπορούμε να την εντοπίσουμε σε πολύ αρχικό στάδιο και κατά συνέπεια να έχουμε καλύτερη πρόγνωση και αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Μετά την ηλικία των 60 ετών μπορούμε να αραιώσουμε τους ελέγχους ανά διετία καθώς έρευνες δεν έδειξαν ιδιαίτερες διαφορές σε σχέση με τον ετήσιο έλεγχο.

Σε ποια μέρα του κύκλου πρέπει να γίνεται;
Κάθε γυναίκα πρέπει, προτού κλείσει το ραντεβού της για μαστογραφία, να γνωρίζει, εφόσον βέβαια υπάρχει έμμηνος ρύση, ότι απαγορεύεται να υποβάλλεται στην εξέταση αυτή γύρω στη 2η φάση του εμμηνορρυσιακού της κύκλου, δηλαδή τις 10-15 ημέρες πριν από την επόμενη έμμηνο ρύση. Και ο λόγος είναι ότι επειδή ο μαστός αρχίζει να διογκώνεται μετά την ωορρηξία, μπορεί να έχουμε ψευδή ευρήματα. Συνιστάται, λοιπόν, η μαστογραφία να γίνεται μεταξύ της 4ης και της 10ης ημέρας του κύκλου, μετρώντας από την πρώτη ημέρα που εμφανίστηκε η έμμηνος ρύση και όχι από το τέλος της περιόδου.

Πόσο αξιόπιστη είναι;
Είναι μια αξιόπιστη και απλή εξέταση και όλες οι γυναίκες θα πρέπει να υποβάλλονται σε αυτήν. Όπως όλες οι εξετάσεις, έτσι και η μαστογραφία έχει τους περιορισμούς της, και όπως προκύπτει από στοιχεία διεθνώς, δεν αρκεί η γυναίκα να υποβάλλεται μόνο σε μαστογραφία για να έχει σωστή διάγνωση. Σήμερα, με τη χρήση της ψηφιακή μαστογραφίας, έχουμε ασφαλέστερα αποτελέσματα, αλλά και πάλι χρειάζονται συμπληρωματικές εξετάσεις, όπως είναι η κλινική εξέταση και οι υπέρηχοι.

Είναι επώδυνη εξέταση;
Η μαστογραφία δεν πονάει. Πρέπει, ωστόσο, να υπάρξει μια ελαφρά πίεση στο μαστό για καλύτερη και σαφέστερη εικόνα. Στις περιπτώσεις που ο μαστός είναι πολύ πυκνός, τότε χρειάζεται μεγαλύτερη πίεση, που ίσως να προκαλέσει κάποιον πόνο, ο οποίος όμως είναι υποφερτός και παροδικός.

Εκτός από τον καρκίνο, τι άλλο μπορεί να δείξει η μαστογραφία;
Η μαστογραφία δίνει πληροφορίες για ψηλαφητές ή μη ψηλαφητές ανωμαλίες του μαστού που μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις και στην περίπτωση που δεν είναι ψηλαφητές να τις αγνοεί, τόσο η ίδια η γυναίκα, όσο και ο γιατρός που την εξετάζει. Άρα, με τη μαστογραφία μπορούμε να διαπιστώσουμε την ύπαρξη μικροαποτιτανώσεων ή ασβεστώσεων, κύστεις, λιπώματα, ινοαδενώματα, αμαρτώματα (ογκίδιο μαστού), καρκίνους και διάφορες άλλες μαστοπάθειες.

Μπορεί να δώσει λάθος αποτελέσματα;
Κάποιες φορές η μαστογραφία μπορεί να δώσει λάθος αποτελέσματα. Διεθνώς τα ποσοστά λάθους κυμαίνονται μεταξύ 8 και 15% και αυτό γιατί είτε κάποια στοιχεία είναι ακτινοδιαπερατά και δεν εμφανίζονται στη μαστογραφία, όπως π.χ. ο λοβιακός καρκίνος, είτε η γυναίκα έχει υποβληθεί σε μαστογραφία σε χρονική περίοδο ακατάλληλη και κάποιες λειτουργικές μεταβολές του μαστού εξελήφθησαν ως παθολογικά ευρήματα. Τα σωστά αποτελέσματα πάντα είναι συνάρτηση της ποιότητας της μαστογραφίας και της πείρας του ακτινολόγου.
Τι ισχύει τελικά με την ακτινοβολία που παίρνουμε; Είναι ικανή να προκαλέσει από μόνη της καρκίνο;
Το ποσό της ακτινοβολίας που δέχεται ο μαστός με τη μαστογραφία είναι εξαιρετικά χαμηλό και δεν έχει φανεί συσχέτιση μεταξύ ανάπτυξης καρκίνου του μαστού και μαστογραφίας. Άλλωστε, ο κίνδυνος από την εμφάνιση καρκίνου του μαστού είναι πολύ μεγαλύτερος σε σύγκριση με την ποσότητα της ακτινοβολίας που λαμβάνει η γυναίκα όταν υποβάλλεται σε μαστογραφία.

Είναι σκόπιμο στις απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η μαστογραφία, το αποτέλεσμα να ελέγχεται από δύο ειδικούς πριν ανακοινωθεί στην ασθενή;
Η μέθοδος η μαστογραφία να διαβάζεται από δύο ακτινολόγους ισχύει μόνο για τα προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου, όπου οι γυναίκες υποβάλλονται μόνο σε μαστογραφία χωρίς συνοδό ιστορικό ή κλινική εξέταση που έχουν κάνει στο γιατρό τους. Επιπλέον, πρέπει να ξέρετε ότι με το μαστό και τη μαστογραφία θα πρέπει να ασχολούνται μόνο οι εξειδικευμένοι ακτινολόγοι. Στη συνέχεια, μετά τη μαστογραφία, η γυναίκα θα πρέπει να επισκέπτεται εξειδικευμένο και έμπειρο κλινικό γιατρό, όπως είναι ο μαστολόγος. Αν δεν αισθάνεται ασφαλής από το γιατρό ή τους γιατρούς που επισκέφθηκε, καλό είναι να πάρει τη γνώμη και άλλου γιατρού.

Η ψηφιακή μαστογραφία είναι πιο αξιόπιστη από την κλασική;
Η βασική διαφορά της κλασικής ή αναλογικής μαστογραφίας με την ψηφιακή μαστογραφία είναι ότι στην αναλογική χρησιμοποιείται το φιλμ ως μέσο καταγραφής διαγνωστικών εικόνων, ενώ στην ψηφιακή χρησιμοποιείται ψηφιακός ανιχνευτής και ηλεκτρονικός υπολογιστής. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε μαστογραφίες καλύτερης ευκρίνειας, με πιο αξιόπιστα αποτελέσματα και με χαμηλότερη ακτινοβολία. Ακόμη, στη ψηφιακή μαστογραφία η εικόνα αρχειοθετείται σε ψηφιακό δίσκο από όπου χρησιμοποιείται για συγκριτική μελέτη ή για  επανεκτύπωση, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα της τηλεμαστογραφίας.
Τέλος, τα επόμενα χρόνια όλοι οι αναλογικοί τείνουν να αντικατασταθούν σταδιακά από τους ψηφιακούς μαστογράφους. Προς το παρόν όμως ιδιαίτερο όφελος από την ψηφιακή μαστογραφία έχουν αναμφίβολα οι νέες γυναίκες με βεβαρημένο κληρονομικό ιστορικό και γενικότερα όλες οι γυναίκες με πυκνούς μαστούς. Τελευταία κερδίζει έδαφος η ψηφιακή μαστογραφία με τομοσύνθεση όπου ουσιαστικά μπορούμε να ελέγχουμε κάθε σημείο του μαστού από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Ποια η διαφορά της κλασικής από την ψηφιακή μαστογραφία;
Η διαφορά της μιας μαστογραφίας από την άλλη έγκειται στο γεγονός ότι η ψηφιακή μαστογραφία είναι ιδανική μέθοδος για τις γυναίκες νεαρής ηλικίας, τις γυναίκες με πυκνούς μαστούς, καθώς και για εκείνες με προθέματα σιλικόνης, ενώ δεν έχουν αναφερθεί μέχρι σήμερα κίνδυνοι, ούτε παρενέργειες, όταν γίνεται σωστή χρήση της.
Η μαγνητική μαστογραφία
Η μαγνητική μαστογραφία είναι η νεότερη απεικονιστική εξέταση για τη διάγνωση των παθήσεων του μαστού. Τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της μαγνητικής μαστογραφίας είναι η υψηλή ευαισθησία στην ανίχνευση διηθητικού καρκινώματος σε γυναίκες με πυκνούς μαστούς, η οποία ανέρχεται στο 100%, η διάγνωση της τοπικής υποτροπής ή νέας νόσου και η διάκριση αυτής από μετεγχειρητική ουλή και η προεγχειρητική σταδιοποίηση σε γυναίκες με καρκίνο μαστού για τον αποκλεισμό πολυεστιακής ή πολυκεντρικής νόσου. Τονίζεται ότι σε ποσοστό που κυμαίνεται από 30-63% οι ύποπτες μαστογραφικές αλλοιώσεις συνυπάρχουν με άλλες νεοπλασματικές εστίες. Γίνεται αντιληπτό συνεπώς το πόσο σημαντική είναι στη κλινική εφαρμογή η ακριβής προεγχειρητική προσέγγιση της έκτασης της νόσου, ώστε να προγραμματίζεται η καταλληλότερη θεραπευτική αντιμετώπιση (ευρύτερη εκτομή ή τεταρτεκτομή  όταν κρίνεται αναγκαίο). ‘Άλλες ενδείξεις της μαγνητικής μαστογραφίας είναι η εκτίμηση όγκων που εντοπίζονται πλησίον του θωρακικού τοιχώματος και ο έλεγχος γυναικών με προθέματα σιλικόνης ιδίως όταν υπάρχει υπόνοια ένδο ή έξω καψικής ρήξης. Η μαγνητική μαστογραφία έχει αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε νεαρές γυναίκες που είναι φορείς των γονιδίων του κληρονομούμενου καρκίνου του μαστού BRCA1 & BRCA2. Η χαμηλή ειδικότητα της εξέτασης η οποία κυμαίνεται από 37%-97%, το υψηλό κόστος αυτής, αλλά και η αδυναμία απεικόνισης των μικροαποτιτανώσεων με τις οποίες εμφανίζεται συχνά ο αρχόμενος καρκίνος αποτελούν μερικά από τα μειονεκτήματα της μεθόδου για αυτό και χρησιμοποιείται πάντοτε ως συμπληρωματική εξέταση της μαστογραφίας.

Σε περίπτωση ολικής ή μερικής μαστεκτομής γίνεται μαστογραφία στο χειρουργημένο στήθος;
Όταν έχει γίνει ολική μαστεκτομή, η γυναίκα δεν μπορεί να υποβληθεί σε μαστογραφία από την πλευρά που έχει αφαιρεθεί ο μαστός. Είναι όμως επιβεβλημένο να υποβάλλεται σε μαστογραφία στον άλλο μαστό κάθε χρόνο. Στην περίπτωση όμως της μερικής μαστεκτομής, η γυναίκα μπορεί και πρέπει να υποβάλλεται σε μαστογραφία και στους δύο μαστούς.

Η μαστογραφία υποκαθιστά την εξέταση μαστού; Κάνοντας μαστογραφία, μπορώ να είμαι ήσυχη;
Όχι. Η μαστογραφία δεν υποκαθιστά την κλινική εξέταση. Αντίθετα, θα πρέπει να αξιολογείται και από το μαστολόγο και πάντα να συσχετίζεται με τα ευρήματα από την κλινική εξέταση. Πολλές φορές χρειάζεται η γυναίκα να υποβληθεί και σε κάποιες άλλες, συμπληρωματικές εξετάσεις, για να υπάρχει τελικά σωστή και αξιόπιστη διάγνωση. Ασφαλώς η μαστογραφία πλεονεκτεί στην ανακάλυψη μη ψηλαφητών ανωμαλιών, αλλά και εκεί θα πρέπει να γίνεται κλινική συσχέτιση.

Πού μπορεί κανείς να απευθυνθεί για να κάνει μια μαστογραφία;
Μαστογραφίες γίνονται και σε κρατικά και σε ιδιωτικά κέντρα. Υπάρχουν καλά κέντρα, και κρατικά και ιδιωτικά, όπως υπάρχουν και κακής ποιότητας μαστογραφίες και από κρατικά και από ιδιωτικά κέντρα. Γι’ αυτό, πριν υποβληθούμε σε μια μαστογραφία, θα πρέπει να φροντίζουμε να μάθουμε πού γίνονται καλές μαστογραφίες.

Με ποια κριτήρια να επιλέγουμε το κέντρο που θα κάνουμε μαστογραφία; Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληροί;
Τα κριτήρια με τα οποία θα πρέπει να επιλέγεται ένα κέντρο είναι η αξιοπιστία του, η οποία προκύπτει από το έμπειρο και εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, την τεχνολογία και τα μηχανήματα που διαθέτει, την ποιότητα και αξιοπιστία των εξετάσεων που διενεργεί και φυσικά τη γνώμη αυτών που το επισκέπτονται.

Πρακτικά πώς γίνεται η μαστογραφία;
Η μαστογραφία είναι μια ανώδυνη εξέταση και διαρκεί σήμερα, με την ψηφιακή μαστογραφία, λιγότερο από 5 λεπτά. O μαστός τοποθετείται σε δύο θέσεις, στη λοξή και στη πρόσθια (face) θέση, στην ειδική υποδοχή του μηχανήματος και συμπιέζεται ελαφρά. Η απεικόνιση του μαστού γίνεται σε ειδικά φιλμ και μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματα αμέσως.

Πόσο στοιχίζει η κλασική μαστογραφία και πόσο η ψηφιακή;
Το κόστος της κλασικής μαστογραφίας ανέρχεται στα 20-70 ευρώ, αλλά καλύπτεται από όλα τα ασφαλιστικά ταμεία στα κρατικά νοσοκομεία και στα συμβεβλημένα ιδιωτικά κέντρα. Το κόστος της ψηφιακής ανέρχεται στα 50-120 ευρώ και δεν καλύπτεται μέχρι στιγμής από κανένα Ταμείο.

Αν η μαστογραφία δείξει ύποπτα αποτελέσματα, που πρέπει να απευθυνθώ μετά;
Σε περίπτωση που η μαστογραφία θέτει υπόνοια ύποπτης για κακοήθεια αλλοίωσης η γυναίκα άμεσα θα πρέπει να επισκεφθεί χειρουργό που έχει ειδική εκπαίδευση στο μαστό.

Ποια είναι η διαδικασία του προεγχειρητικού εντοπισμού των μη ψηλαφητών αλλοιώσεων του μαστού;
Με τη μέθοδο αυτή χρησιμοποιείται ένας λεπτός μεταλλικός οδηγός στη θέση της βλάβης. Μετά από τη χορήγηση τοπικού αναισθητικού και με τη βοήθεια ειδικού εξαρτήματος, τοποθετείται μεταλλικός οδηγός με άγκιστρο στο άκρο του, το οποίο αγκιστρώνεται στη περιοχή που βρίσκεται η μη ψηλαφητή αλλοίωση. Στη συνέχεια, ο οδηγός παραμένει στο μαστό και η ασθενής μεταφέρεται στο  χειρουργείο. Ο χειρουργός ακολουθεί την πορεία του συρμάτινου οδηγού και αφαιρεί την περιοχή της βλάβης. Τέλος, το παρασκεύασμα αποστέλλεται στο απεικονιστικό τμήμα μαστού για ακτινογραφία, ώστε να βεβαιωθεί ότι η βλάβη έχει πλήρως αφαιρεθεί.

Περισσότερα...

Υπερηχογράφημα Μαστού.

 

Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες. Ο καρκίνος ξεκινάει όταν κάποια κύτταρα του μαστού χάνουν τον έλεγχο της ανανέωσής τους και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Το μεγαλύτερο κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτά τα καρκινικά κύτταρα, δεν μένουν μόνο στην περιοχή που πρωτοαναπτύχθηκαν, αλλά μπορούν να μετακινηθούν και σε άλλες περιοχές ή όργανα του ανθρώπινου σώματος (μεταστάσεις). Σύμφωνα με μεγάλες διεθνείς μελέτες, μία στις 8-9 γυναίκες θα εμφανίσει καρκίνο του μαστού στη διάρκεια της ζωής της ή περίπου 6.000 γυναίκες στη χώρα μας θα εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, κάθε χρόνο. Ο κίνδυνος να αναπτύξει μια γυναίκα καρκίνο στο μαστό αυξάνει με την ηλικία. Έτσι ενώ μέχρι την ηλικία των 39 ετών ο κίνδυνος είναι μόλις 0,5%, στις ηλικίες 40-59 ετών ο κίνδυνος φτάνει το 4-6% (δηλαδή 1 στις 20-25 γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο μαστού). Από την  ηλικία των 60 και άνω, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό φτάνει το 7% -12% (περίπου 1 στις 10 με 15 γυναίκες. Μικρό αλλά υπαρκτό κίνδυνο έχουν και οι άνδρες που, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες εμφανίζουν καρκίνο του μαστού σε ποσοστό 1%. Δηλαδή για κάθε 100 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αντιστοιχεί και ένας άνδρας που θα νοσήσει από τον ίδιο λόγο, συνήθως σε ηλικία 50 με 70 ετών.

Από διεθνείς μελέτες υπολογίζεται ότι οι ετήσιοι απεικονιστικοί έλεγχοι έχουν μειώσει τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού κατά 24%. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, αφού γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος του μαστού είναι για τις γυναίκες, ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος και δυστυχώς αποτελεί ακόμα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο στον κόσμο.
Τι είναι η υπερηχογραφία

Είναι διαγνωστική μέθοδος ακίνδυνη (δεν υπάρχει κανενός είδους ακτινοβολία), μπορεί να επαναλαμβάνεται όσο συχνά χρειάζεται άφοβα. Είναι ανώδυνη, χαμηλού κόστους, γρήγορη, με άμεσα αποτελέσματα.  Δεν απαιτεί προετοιμασία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα σαν μέθοδος πρώτης επιλογής όταν η αυτοψηλάφηση δεν είναι ασφαλής, κυρίως λόγω του μεγέθους των μαστών ή της συνυπάρχουσας ινοκυστικής μαστοπάθειας.

Η εκτέλεσή της, γίνεται από ιατρό έμπειρο γνώστη της μεθόδου, οπότε ελαχιστοποιεί τα ψευδώς θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα.

H υπερηχοτομογραφία μαστών και μασχαλιαίων χωρών, πιο συγκεκριμένα, είναι ο πλήρης έλεγχος του μαστού και της μασχάλης με υπερήχους (έλεγχος των λεμφαδένων αυτής).

Εκτός από τους συνήθεις προληπτικούς ελέγχους, ο υπέρηχος χρησιμοποιείται για τη διερεύνηση ψηλαφητικών ευρημάτων καθώς και για τη σήμανση ογκιδίων πριν την χειρουργική τους αφαίρεση. Επίσης το υπερηχογράφημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη διερεύνηση μικροαποτιτανώσεων που μπορεί να αποκαλυφθούν από τη μαστογραφία.

 

Σε όλες τις συμπτωματικές περιπτώσεις άνω των 30 ετών γίνεται συνδυασμός μαστογραφίας και υπερήχου, ενώ, κάτω των 30 ετών, γίνεται, κατ’ αρχήν, υπερηχογράφημα και, εφ’ όσον δεν καταλήγουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, ο έλεγχος συμπληρώνεται με μαστογραφία.
ΠΟΤΕ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ

  • Στις μη ψηλαφητές μάζες
  • Στους πυκνούς μαστούς (με έντονα τα ινοαδενικά στοιχεία) όπου η ανίχνευση του καρκίνου όταν συνδυάζεται και με μαστογραφία αυξάνεται 17%
  • Στον καθορισμό σε πολύ μεγάλο βαθμό της φύσης μίας βλάβης έχοντας δυνατότητα διαφοροδιάγνωσης της απλής κύστης από βλάβες συμπαγούς τύπου

 

ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Καλοήθους βλάβης

Η βλάβη έχει ομαλό περίγραμμα με σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές. Είναι καλά περιγεγραμμένη περιβαλλόμενη από λεπτή υπερηχογενή κάψα. Η βλάβη εντός του μαστού έχει μεγαλύτερο πλάτος από βάθος. Συνήθως πρόκειται για ιναδενώματα τα οποία αφαιρούνται πολύ εύκολα ακόμη και στο ιατρείο με τοπική αναισθησία και ελάχιστο κόστος.

Κακοήθους βλάβης

Είναι ακιδωτού σχήματος ή μικρολοβώδης σε ίση, περίπου, συχνότητα ενώ, με χαμηλότερη συχνότητα, παρουσιάζεται ανωμάλου σχήματος ή με βάθος μεγαλύτερο του πλάτους. Είναι σαφώς συχνότερα υποηχογενής και, μερικές φορές, συνοδεύεται από επασβεστώσεις ή πορεκτασία. (Διάταση των μαστικών πόρων).

 

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

  • Σε πυκνούς μαστούς
  • Όταν ανιχνεύεται ύποπτη μαστογραφικά μάζα μη ψηλαφητή
  • Σε ψηλαφητή μάζα και αναρχία ιστών
  • Όταν υπάρχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό
  • Σε ηλικίες κάτω των 35 ετών (για προληπτικό έλεγχο)
  • Επεμβάσεις

 

Χρήσεις υπερήχου μαστών

  • Για να καθοριστεί εάν ένα εξόγκωμα στο στήθος είναι κύστη (που περιέχει υγρό) ή συμπαγής μάζα. Το υγρό αναρροφάται από όλες τις συμπτωματικές (επώδυνες) κύστες με μία βελόνα και σύριγγα (διαδικασία που ονομάζεται αναρρόφηση ή παρακέντηση). Εάν αφαιρεθεί καθαρό υγρό, και η μάζα εξαφανιστεί πλήρως, τότε δεν χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή αξιολόγηση.
  • Όταν χρειάζεται να γίνει παρακέντηση κάποιας ακτινολογικής ανωμαλίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση (FNA-FINE NEEDLE ASPIRATION).
  • Όταν πρέπει να ληφθεί βιοψία ιστοτεμαχίου του όγκου για ιστολογική ταυτοποίηση και εξετάσεις ανοσοϊστοχημείας (CNB-CORE NEEDLE BIOPSY).
  • Για να μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια η τοποθεσία ενός όγκου ο οποίος δεν μπορεί να ψηλαφηθεί για την καθοδήγηση του ιατρού κατά τη διαδικασία της βιοψίας. Ο υπέρηχος χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα που ανακλώνται από τον ιστό του μαστού, χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώνει την σωστή τοποθέτηση της βελόνας κατά τη διάρκεια μιας βιοψίας.
  • Για την κα
  • Το υπερηχογράφημα μαστών χρησιμοποιείται επίσης στην σταδιοποίηση των ασθενώνμε καρκίνο του

μαστού, επιτρέποντάς μας να μετρήσομε με ακρίβεια το μέγεθος του όγκου και να εντοπίζομε επιπρόσθετες εστίες σε περιπτώσεις πολυεστιακής εντόπισης της βλάβης.
Διαδοχικές μετρήσεις του όγκου πρίν και μετά από τη χημειοθεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμήσομε αντικειμενικά την απάντηση του ασθενή στο σχήμα της χημειοθεραπείας.
Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανιχνεύει το 35% των μη ψηλαφητών μαζών.

 

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ συν ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΑΝΩ ΤΟΥ 95% ΤΩΝ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ

Η μαστογραφική ανίχνευση τού καρκίνου είναι αντιστρόφως ανάλογη της πυκνότητας του μαστού αλλά

βελτιώνεται σημαντικά με τη συμβολή της υπερηχογραφίας ακόμη και σε μικρού μεγέθους μάζες.

 

Μπορεί με το υπερηχογράφημα να διαπιστωθούν όλες οι τυχόν παθολογικές καταστάσεις του μαστού;

  • Όχι, όπως και η μαστογραφία, έτσι και το υπερηχογράφημα δεν έχει 100% αξιοπιστία. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, περίπου το 10% των ανωμαλιών που μπορεί να υπάρχουν κατά την εξέταση δεν είναι τεχνικά δυνατό να ανιχνευθούν. Εξάλλου, πολλές παθήσεις εμφανίζονται ούτως ή άλλως αργότερα.
  • Με το υπερηχογράφημα, όπως και με τη μαστογραφία, δεν μπορεί να γίνει οριστική διάγνωση. Οριστική διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με τη λήψη βιοψίας, εάν κριθεί απαραίτητη η πραγματοποίησή της.

 

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του υπερηχογραφήματος μαστού σε σύγκριση με τη μαστογραφία;

  • Δεν χρησιμοποιείται ακτινοβολία και έτσι είναι δυνατή η επανάληψη της εξέτασης όσες φορές χρειαστεί, ακόμη και κατά την κύηση.
  • Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο πριν από την εμμηνόπαυση.
  • Ο ειδικός εξετάζει τον μαστό σημείο προς σημείο.
  • Η εξέταση είναι άνετη και ανώδυνη.
  • Αν χρειαστεί, είναι δυνατή η πραγματοποίηση βιοψίας υπό υπερηχογραφικό έλεγχο με πολύ μεγάλη ακρίβεια.
  • Μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση εστιών που δεν φαίνονται στη μαστογραφία.

 

Εφαρμόζεται μετά από εγχειρήσεις, είτε μετά από επεμβάσεις για αφαίρεση ογκιδίων είτε μετά από πλαστικές επεμβάσεις, για την πληρέστερη παρακολούθηση.

Ποια είναι η καλύτερη ημέρα για να γίνει μαστογραφία ή υπερηχογράφημα;

Στις γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση ο μαστός υπόκειται στις ορμονικές επιδράσεις που καθορίζουν τον καταμήνιο κύκλο ( την περίοδο). Έτσι όταν πλησιάζει να έρθει η περίοδος, το στήθος φουσκώνει ( πρήζεται) και προκαλεί δυσφορία στις γυναίκες.

Αυτές οι ημέρες, δεν είναι οι καλύτερες για να γίνει κάποια απεικονιστική εξέταση. Με άλλα λόγια η μαστογραφία και οι άλλες απεικονιστικές εξετάσεις είναι καλό να γίνονται στο πρώτο μισό του κύκλου μεταξύ 5ης και 12ης ημέρας του κύκλου

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Για το συνήθη ετήσιο έλεγχο, συνήθως σε ηλικίες κάτω των 40 ετών, χρησιμοποιείται μόνο το υπερηχογράφημα ενώ σε ηλικίες άνω των 40 ετών μπορεί να συμπληρωθεί με άλλες διαγνωστικές μεθόδους και συνήθως με τη μαστογραφία. Ο ετήσιος απεικονιστικός έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει ακόμη νωρίτερα, ακόμα και πριν από την ηλικία των 25 ετών, σε γυναίκες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΣΥΓΓΕΝΗ. Άνω των 35 ετών, η εξέταση εκλογής είναι η μαστογραφία που συνήθως συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα αφού η συμβολή της υπερηχογραφίας είναι σημαντική στους ‘πυκνούς’ μαστούς με έντονα ινοαδενικά στοιχεία. Ο συνδυασμός των δύο μεθόδων αυξάνει την πιθανότητα για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού κατά 17%, αφού σε μια ‘ύποπτη’ από τη μαστογραφία βλάβη, το υπερηχογράφημα διακρίνει εύκολα, αν πρόκειται για μια απλή κύστη ή ένα συμπαγές μόρφωμα που χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο. Η οδηγούμενη από υπέρηχο βιοψία (FNA) αυτών των βλαβών επιτρέπει την ιστολογική τους διερεύνηση και φυσικά σώζει ζωές. Ακόμα σημαντικότερη είναι η δυνατότητα της ανίχνευσης με τον υπέρηχο, πολύ μικρών, μη ψηλαφητών όγκων στον αδενικό ιστό του μαστού.

 

ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ.

 

.

 

 

 

Περισσότερα...

Υπερηχογράφημα Μαστού.

 

Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος καρκίνος στις γυναίκες. Ο καρκίνος ξεκινάει όταν κάποια κύτταρα του μαστού χάνουν τον έλεγχο της ανανέωσής τους και πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Το μεγαλύτερο κακό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτά τα καρκινικά κύτταρα, δεν μένουν μόνο στην περιοχή που πρωτοαναπτύχθηκαν, αλλά μπορούν να μετακινηθούν και σε άλλες περιοχές ή όργανα του ανθρώπινου σώματος (μεταστάσεις). Σύμφωνα με μεγάλες διεθνείς μελέτες, μία στις 8-9 γυναίκες θα εμφανίσει καρκίνο του μαστού στη διάρκεια της ζωής της ή περίπου 6.000 γυναίκες στη χώρα μας θα εμφανίζουν καρκίνο του μαστού, κάθε χρόνο. Ο κίνδυνος να αναπτύξει μια γυναίκα καρκίνο στο μαστό αυξάνει με την ηλικία. Έτσι ενώ μέχρι την ηλικία των 39 ετών ο κίνδυνος είναι μόλις 0,5%, στις ηλικίες 40-59 ετών ο κίνδυνος φτάνει το 4-6% (δηλαδή 1 στις 20-25 γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο μαστού). Από την  ηλικία των 60 και άνω, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου στο μαστό φτάνει το 7% -12% (περίπου 1 στις 10 με 15 γυναίκες. Μικρό αλλά υπαρκτό κίνδυνο έχουν και οι άνδρες που, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες εμφανίζουν καρκίνο του μαστού σε ποσοστό 1%. Δηλαδή για κάθε 100 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, αντιστοιχεί και ένας άνδρας που θα νοσήσει από τον ίδιο λόγο, συνήθως σε ηλικία 50 με 70 ετών.

Από διεθνείς μελέτες υπολογίζεται ότι οι ετήσιοι απεικονιστικοί έλεγχοι έχουν μειώσει τη θνησιμότητα από τον καρκίνο του μαστού κατά 24%. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο, αφού γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος του μαστού είναι για τις γυναίκες, ο πρώτος σε συχνότητα καρκίνος και δυστυχώς αποτελεί ακόμα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο στον κόσμο.
Τι είναι η υπερηχογραφία

Είναι διαγνωστική μέθοδος ακίνδυνη (δεν υπάρχει κανενός είδους ακτινοβολία), μπορεί να επαναλαμβάνεται όσο συχνά χρειάζεται άφοβα. Είναι ανώδυνη, χαμηλού κόστους, γρήγορη, με άμεσα αποτελέσματα.  Δεν απαιτεί προετοιμασία και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα σαν μέθοδος πρώτης επιλογής όταν η αυτοψηλάφηση δεν είναι ασφαλής, κυρίως λόγω του μεγέθους των μαστών ή της συνυπάρχουσας ινοκυστικής μαστοπάθειας.

Η εκτέλεσή της, γίνεται από ιατρό έμπειρο γνώστη της μεθόδου, οπότε ελαχιστοποιεί τα ψευδώς θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα.

H υπερηχοτομογραφία μαστών και μασχαλιαίων χωρών, πιο συγκεκριμένα, είναι ο πλήρης έλεγχος του μαστού και της μασχάλης με υπερήχους (έλεγχος των λεμφαδένων αυτής).

Εκτός από τους συνήθεις προληπτικούς ελέγχους, ο υπέρηχος χρησιμοποιείται για τη διερεύνηση ψηλαφητικών ευρημάτων καθώς και για τη σήμανση ογκιδίων πριν την χειρουργική τους αφαίρεση. Επίσης το υπερηχογράφημα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στη διερεύνηση μικροαποτιτανώσεων που μπορεί να αποκαλυφθούν από τη μαστογραφία.

 

Σε όλες τις συμπτωματικές περιπτώσεις άνω των 30 ετών γίνεται συνδυασμός μαστογραφίας και υπερήχου, ενώ, κάτω των 30 ετών, γίνεται, κατ’ αρχήν, υπερηχογράφημα και, εφ’ όσον δεν καταλήγουμε σε ασφαλές συμπέρασμα, ο έλεγχος συμπληρώνεται με μαστογραφία.
ΠΟΤΕ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ

  • Στις μη ψηλαφητές μάζες
  • Στους πυκνούς μαστούς (με έντονα τα ινοαδενικά στοιχεία) όπου η ανίχνευση του καρκίνου όταν συνδυάζεται και με μαστογραφία αυξάνεται 17%
  • Στον καθορισμό σε πολύ μεγάλο βαθμό της φύσης μίας βλάβης έχοντας δυνατότητα διαφοροδιάγνωσης της απλής κύστης από βλάβες συμπαγούς τύπου

 

ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Καλοήθους βλάβης

Η βλάβη έχει ομαλό περίγραμμα με σχήμα στρογγυλό ή ωοειδές. Είναι καλά περιγεγραμμένη περιβαλλόμενη από λεπτή υπερηχογενή κάψα. Η βλάβη εντός του μαστού έχει μεγαλύτερο πλάτος από βάθος. Συνήθως πρόκειται για ιναδενώματα τα οποία αφαιρούνται πολύ εύκολα ακόμη και στο ιατρείο με τοπική αναισθησία και ελάχιστο κόστος.

Κακοήθους βλάβης

Είναι ακιδωτού σχήματος ή μικρολοβώδης σε ίση, περίπου, συχνότητα ενώ, με χαμηλότερη συχνότητα, παρουσιάζεται ανωμάλου σχήματος ή με βάθος μεγαλύτερο του πλάτους. Είναι σαφώς συχνότερα υποηχογενής και, μερικές φορές, συνοδεύεται από επασβεστώσεις ή πορεκτασία. (Διάταση των μαστικών πόρων).

 

ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΥΠΕΡΗΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ

  • Σε πυκνούς μαστούς
  • Όταν ανιχνεύεται ύποπτη μαστογραφικά μάζα μη ψηλαφητή
  • Σε ψηλαφητή μάζα και αναρχία ιστών
  • Όταν υπάρχει βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό
  • Σε ηλικίες κάτω των 35 ετών (για προληπτικό έλεγχο)
  • Επεμβάσεις

 

Χρήσεις υπερήχου μαστών

  • Για να καθοριστεί εάν ένα εξόγκωμα στο στήθος είναι κύστη (που περιέχει υγρό) ή συμπαγής μάζα. Το υγρό αναρροφάται από όλες τις συμπτωματικές (επώδυνες) κύστες με μία βελόνα και σύριγγα (διαδικασία που ονομάζεται αναρρόφηση ή παρακέντηση). Εάν αφαιρεθεί καθαρό υγρό, και η μάζα εξαφανιστεί πλήρως, τότε δεν χρειάζεται περαιτέρω θεραπεία ή αξιολόγηση.
  • Όταν χρειάζεται να γίνει παρακέντηση κάποιας ακτινολογικής ανωμαλίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση (FNA-FINE NEEDLE ASPIRATION).
  • Όταν πρέπει να ληφθεί βιοψία ιστοτεμαχίου του όγκου για ιστολογική ταυτοποίηση και εξετάσεις ανοσοϊστοχημείας (CNB-CORE NEEDLE BIOPSY).
  • Για να μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια η τοποθεσία ενός όγκου ο οποίος δεν μπορεί να ψηλαφηθεί για την καθοδήγηση του ιατρού κατά τη διαδικασία της βιοψίας. Ο υπέρηχος χρησιμοποιώντας ηχητικά κύματα που ανακλώνται από τον ιστό του μαστού, χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώνει την σωστή τοποθέτηση της βελόνας κατά τη διάρκεια μιας βιοψίας.
  • Για την κα
  • Το υπερηχογράφημα μαστών χρησιμοποιείται επίσης στην σταδιοποίηση των ασθενώνμε καρκίνο του

μαστού, επιτρέποντάς μας να μετρήσομε με ακρίβεια το μέγεθος του όγκου και να εντοπίζομε επιπρόσθετες εστίες σε περιπτώσεις πολυεστιακής εντόπισης της βλάβης.
Διαδοχικές μετρήσεις του όγκου πρίν και μετά από τη χημειοθεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμήσομε αντικειμενικά την απάντηση του ασθενή στο σχήμα της χημειοθεραπείας.
Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανιχνεύει το 35% των μη ψηλαφητών μαζών.

 

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ συν ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

ΑΝΙΧΝΕΥΕΙ ΑΝΩ ΤΟΥ 95% ΤΩΝ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ

Η μαστογραφική ανίχνευση τού καρκίνου είναι αντιστρόφως ανάλογη της πυκνότητας του μαστού αλλά

βελτιώνεται σημαντικά με τη συμβολή της υπερηχογραφίας ακόμη και σε μικρού μεγέθους μάζες.

 

Μπορεί με το υπερηχογράφημα να διαπιστωθούν όλες οι τυχόν παθολογικές καταστάσεις του μαστού;

  • Όχι, όπως και η μαστογραφία, έτσι και το υπερηχογράφημα δεν έχει 100% αξιοπιστία. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, περίπου το 10% των ανωμαλιών που μπορεί να υπάρχουν κατά την εξέταση δεν είναι τεχνικά δυνατό να ανιχνευθούν. Εξάλλου, πολλές παθήσεις εμφανίζονται ούτως ή άλλως αργότερα.
  • Με το υπερηχογράφημα, όπως και με τη μαστογραφία, δεν μπορεί να γίνει οριστική διάγνωση. Οριστική διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με τη λήψη βιοψίας, εάν κριθεί απαραίτητη η πραγματοποίησή της.

 

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του υπερηχογραφήματος μαστού σε σύγκριση με τη μαστογραφία;

  • Δεν χρησιμοποιείται ακτινοβολία και έτσι είναι δυνατή η επανάληψη της εξέτασης όσες φορές χρειαστεί, ακόμη και κατά την κύηση.
  • Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο πριν από την εμμηνόπαυση.
  • Ο ειδικός εξετάζει τον μαστό σημείο προς σημείο.
  • Η εξέταση είναι άνετη και ανώδυνη.
  • Αν χρειαστεί, είναι δυνατή η πραγματοποίηση βιοψίας υπό υπερηχογραφικό έλεγχο με πολύ μεγάλη ακρίβεια.
  • Μπορεί να οδηγήσει σε διάγνωση εστιών που δεν φαίνονται στη μαστογραφία.

 

Εφαρμόζεται μετά από εγχειρήσεις, είτε μετά από επεμβάσεις για αφαίρεση ογκιδίων είτε μετά από πλαστικές επεμβάσεις, για την πληρέστερη παρακολούθηση.

Ποια είναι η καλύτερη ημέρα για να γίνει μαστογραφία ή υπερηχογράφημα;

Στις γυναίκες πριν την εμμηνόπαυση ο μαστός υπόκειται στις ορμονικές επιδράσεις που καθορίζουν τον καταμήνιο κύκλο ( την περίοδο). Έτσι όταν πλησιάζει να έρθει η περίοδος, το στήθος φουσκώνει ( πρήζεται) και προκαλεί δυσφορία στις γυναίκες.

Αυτές οι ημέρες, δεν είναι οι καλύτερες για να γίνει κάποια απεικονιστική εξέταση. Με άλλα λόγια η μαστογραφία και οι άλλες απεικονιστικές εξετάσεις είναι καλό να γίνονται στο πρώτο μισό του κύκλου μεταξύ 5ης και 12ης ημέρας του κύκλου

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Για το συνήθη ετήσιο έλεγχο, συνήθως σε ηλικίες κάτω των 40 ετών, χρησιμοποιείται μόνο το υπερηχογράφημα ενώ σε ηλικίες άνω των 40 ετών μπορεί να συμπληρωθεί με άλλες διαγνωστικές μεθόδους και συνήθως με τη μαστογραφία. Ο ετήσιος απεικονιστικός έλεγχος θα πρέπει να αρχίζει ακόμη νωρίτερα, ακόμα και πριν από την ηλικία των 25 ετών, σε γυναίκες με κληρονομικό ιστορικό καρκίνου του μαστού ή των ωοθηκών ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΣΥΓΓΕΝΗ. Άνω των 35 ετών, η εξέταση εκλογής είναι η μαστογραφία που συνήθως συμπληρώνεται με υπερηχογράφημα αφού η συμβολή της υπερηχογραφίας είναι σημαντική στους ‘πυκνούς’ μαστούς με έντονα ινοαδενικά στοιχεία. Ο συνδυασμός των δύο μεθόδων αυξάνει την πιθανότητα για την ανίχνευση του καρκίνου του μαστού κατά 17%, αφού σε μια ‘ύποπτη’ από τη μαστογραφία βλάβη, το υπερηχογράφημα διακρίνει εύκολα, αν πρόκειται για μια απλή κύστη ή ένα συμπαγές μόρφωμα που χρειάζεται περαιτέρω έλεγχο. Η οδηγούμενη από υπέρηχο βιοψία (FNA) αυτών των βλαβών επιτρέπει την ιστολογική τους διερεύνηση και φυσικά σώζει ζωές. Ακόμα σημαντικότερη είναι η δυνατότητα της ανίχνευσης με τον υπέρηχο, πολύ μικρών, μη ψηλαφητών όγκων στον αδενικό ιστό του μαστού.

 

ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ.

 

.

 

 

Περισσότερα...

Ενδομήτριος πολύποδας

Ενδομήτριος πολύποδας είναι μια ανωμαλία στην εσωτερική επένδυση της μήτρας (ενδομήτριο). Συνήθως εμφανίζεται στο 10% των γυναικών κοντά στα 40-50 χρόνια τους. Μπορεί να έχει μια μεγάλη επίπεδη βάση ή να συνδέεται με το ενδομήτριο με μίσχο (μισχωτός).

Οι μισχωτοί πολύποδες είναι πιο κοινοί από αυτούς με ευρεία βάση. Κυμαίνονται σε μέγεθος από μερικά χιλιοστά μέχρι και εκατοστά του μέτρου. Εάν ένας πολύποδας είναι μισχωτός και μεγάλος σε μέγεθος μπορεί να προεξέχει μέσω του τραχήλου στον κόλπο.

Συμπτώματα

Οι πολύποδες επηρεάζονται από τα υψηλά επίπεδα των οιστρογόνων στο αίμα. Συχνά δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα. Όπου εμφανίζονται, τα συμπτώματα περιλαμβάνουν

  • την ανώμαλη αιμορραγία στην περίοδο
  • την αιμορραγία μεταξύ των περιόδων ,δηλαδή στη μέση του κύκλου
  • την υπερβολικά βαριά αιμορραγία – μηνορραγία
  • τη μετεμμηνοπαυσιακή αιμορραγία.

Αίτια και Παράγοντες κινδύνου

  • Παχυσαρκία
  • Υπέρταση
  • Ιστορικό τραχηλικού πολύποδα
  • Λήψη ή θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT)
  • Λήψη Tamoxifen/Nolvadex, συνήθως για θεραπεία κακοήθειας του μαστού
  • Γενικά υπολογίζεται ότι είναι παρόντες στο 25% των γυναικών με ανώμαλη κολπική αιμορραγία.

Διάγνωση

Οι πολύποδες μπορούν να ανιχνευθούν με τους ακόλουθους τρόπους:

  • από το κολπικό υπερηχογράφημα, ιδιαίτερα το τρισδιάστατο
  • την υδροσονογραφία
  • την υστεροσκόπηση
  • τυχαία στη διαγνωστική απόξεση του ενδομητρίου

Θεραπεία

Ο πολύποδας πρέπει να αφαιρείται χειρουργικά με Υστεροσκόπηση και Πολυπεκτομή και στη συνέχεια να πραγματοποιείται ελαφρά διαγνωστική απόξεση του ενδομητρίου για την θεραπεία πιθανού Μικροπολυπώδους Ενδομητρίου.

Κατά τη διάρκεια της υστεροσκόπησης ο πολύποδας πρέπει να απεικονιστεί και να αφαιρεθεί μέσω του τραχήλου χωρίς τομές . Εάν είναι ένας μεγάλος πολύποδας, μπορεί να κοπεί σε τμήματα και να αφαιρεθεί με Επεμβατική Υστεροσκόπηση, πάλι διαμέσου του τραχήλου, χωρίς εξωτερικές τομές. Στις πολύ σπάνιες περιπτώσεις όπου ένας πολύποδας εμφανίζεται ύποπτος για κακοήθεια κατά την υστεροσκόπηση, εκτελείται ταχεία βιοψία και υστερεκτομή άμεσα ή σε δεύτερο χρόνο.

Πρόγνωση και Επιπλοκές

Οι ενδομήτριοι πολύποδες είναι συνήθως καλοήθεις, αν και μερικοί μπορούν να αποδειχθούν προκαρκινικοί. Περίπου 0.5% των ενδομήτριων πολυπόδων περιέχουν καρκινικά κύτταρα. Επιπλέον οι πολύποδες αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολής στις γυναίκες που υποβάλλονται σε Εξωσωματική Γονιμοποίηση – IVF. Εάν αναπτύσσονται κοντά στις σάλπιγγες, μπορούν να οδηγήσουν σε δυσκολία σύλληψης καθώς φράζουν το στόμιο και δεν είναι δυνατή η είσοδος των σπερματοζωαρίων.

Αν και η υστεροσκόπηση μεγιστοποιεί τα αποτελέσματα της θεραπείας, η επανεμφάνιση των ενδομήτριων πολυπόδων είναι συχνή.

ΘΑΝΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ ΜΑΣΤΟΛΟΓΟΣ,

ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 63, ΚΑΒΑΛΑ ΤΗΛ. 2510222900, ΚΙΝ. 6942050002

Περισσότερα...

Η σπερματέγχυση είναι μία δημοφιλής μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Αυτό  οφείλεται τόσο στο χαμηλό της κόστος, όσο και στην απλότητά της, ενώ συνδέεται και με ικανοποιητικά ποσοστά επιτυχίας. Η ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI) είναι από τις πιο απλές και οικονομικές μεθόδους υποβοήθησης της αναπαραγωγής. Προτιμάται σε ζευγάρια, νεαρής, κυρίως, ηλικίας, στα οποία δεν έχει διαγνωσθεί κάποια σημαντική διαταραχή στη γονιμότητά τους. Το κύριο πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι είναι λιγότερο παρεμβατική από την εξωσωματική γονιμοποίηση, ενώ απαιτεί ήπια έως και καθόλου φαρμακευτική αγωγή, οπότε καθίσταται και οικονομικότερη ως διαδικασία.  Σε κάποιες περιπτώσεις είναι πιθανό να επαναληφθεί η προσπάθεια, ακόμη και σε μηνιαία βάση,

Απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιτύχει η ενδομήτρια σπερματέγχυση είναι:

  • η βατότητα και λειτουργικότητα των σαλπίγγων της γυναίκας και
  • η ύπαρξη ικανού αριθμού κινούμενων σπερματοζωαρίων στο επεξεργασμένο δείγμα.

Οι ενδείξεις που συνήθως οδηγούν στην επιλογή της συγκεκριμένης μεθόδου είναι:

1)σπέρμα με ποιότητα χαμηλότερη του φυσιολογικού 2) εχθρική τραχηλική βλέννη 3) ανεξήγητη δυσκολία στη σύλληψη

Για την σπερματέγχυση, η αποχή από προηγούμενη εκσπερμάτωση δεν πρέπει να ξεπερνά τις 2-3 μέρες, προκειμένου να έχουμε ικανό αριθμό κινούμενων σπερματοζωαρίων στο δείγμα. Η ενδομήτρια σπερματέγχυση είναι ανώδυνη μέθοδος, η οποία πραγματοποιείται στο ιατρείο λίγο πριν την ωοθυλακιορρηξία της γυναίκας, διαρκεί λίγα λεπτά και δεν απαιτείται νάρκωση της γυναίκας. Δύο ώρες νωρίτερα γίνεται λήψη σπέρματος από τον σύντροφο, το οποίο επεξεργάζεται και εμπλουτίζεται κατάλληλα από τους βιολόγους όπου επιλέγονται τα σπερματοζωάρια με τη μεγαλύτερη κινητικότητα και την καλύτερη μορφολογία. Αυτά τοποθετούνται σε ειδικό θρεπτικό υλικό, στο οποίο αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη κινητικότητα και γίνονται περισσότερο ενεργά.

Στη συνέχεια ο γυναικολόγος εισάγει το εμπλουτισμένο σπέρμα με σύριγγα στη μήτρα της γυναίκας μέσω ενός λεπτού εύκαμπτου καθετήρα. Η σύριγγα αυτή περιέχει από 0,1 έως 10 ml επεξεργασμένου σπέρματος αναλόγως της τεχνικής Ένα επιπλέον πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι, μετά από λίγη ώρα η γυναίκα μπορεί να επιστρέψει κανονικά στις δραστηριότητες της.

To αποτέλεσμα της προσπάθειας ελέγχεται 14 ημέρες μετά τη σπερματέγχυση, με μέτρηση των επιπέδων της β-χοριακής γοναδοτροπίνης στο αίμα της γυναίκας, όπου αύξηση της ορμόνης υποδηλώνει την παρουσία εγκυμοσύνης. Σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος, προγραμματίζεται μαιευτικό υπερηχογράφημα, 14 μέρες μετά το τεστ, για τον έλεγχο της κύησης.

Η ενδομήτρια σπερματέγχυση διευκολύνει τα σπερματοζωάρια να προσεγγίσουν και να γονιμοποιήσουν τα ωάρια στις σάλπιγγες, ακολουθώντας τη διαδικασία της φυσικής σύλληψης. Τα γονιμοποιημένα ωάρια θα παραμείνουν για 5-6 μέρες στις σάλπιγγες και εφόσον εξελιγχθούν σε βλαστοκύστες μεταφέρονται στην ενδομήτρια κοιλότητα όπου εμφυτεύονται και αναπτύσσονται.

 

Η επιλογή της καταλληλότερης στιγμής για τη σπερματέγχυση αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ωάριο επιβιώνει μετά από την ωοθυλακιορρηξία για 12 με 24 ώρες. Για να εντοπίσουμε την κατάλληλη αυτή στιγμή, καταφεύγουμε στη λεγόμενη υπερηχογραφική παρακολούθηση της ωοθυλακιορρηξίας. Διενεργούνται δηλαδή επαναλαμβανόμενοι υπερηχογραφικοί έλεγχοι των ωοθηκών σε συγκεκριμένες ημέρες του κύκλου, κατά τους οποίους παρακολουθούμε την ανάπτυξη των ωοθυλακίων.

Σε σπερματέγχυση μπορεί να υποβληθεί μία γυναίκα και κατά τη διάρκεια φυσικού κύκλου. Εντούτοις, συχνά κρίνεται σκόπιμο να τις χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή, η οποία υποβοηθά την ωρίμανση των ωοθυλακίων και προάγει την ωοθυλακιορρηξία.
Γιατί όμως η σπερματέγχυση αυξάνει τις πιθανότητες γονιμοποίησης του ωαρίου; Αφενός μεν αυτό επιτυγχάνεται χάρη στην ενδυνάμωση του σπέρματος κατά την επεξεργασία, στην οποία υπόκειται πριν από αυτήν καθεαυτή σπερματέγχυση, αφετέρου δε δια της παράκαμψης του εμποδίου του τραχήλου στη διαδρομή των σπερματοζωαρίων προς τις σάλπιγγες.

Εδώ χρήσιμο θα ήταν να διευκρινιστεί, πως στις γόνιμες ημέρες ο τράχηλος καταλαμβάνεται από βλέννη. Η βλέννη αυτή, υπό κανονικές συνθήκες, έχει τέτοια σύνθεση, που διευκολύνει τη διέλευση των σπερματοζωαρίων. Εντούτοις, υπάρχουν και περιπτώσεις, στις οποίες η σύνθεση της βλέννης είναι τέτοια, που της δίνει μια πιο πηκτή σύσταση. Έτσι παρεμποδίζεται το πέρασμα των σπερματοζωαρίων από τον τράχηλο.

Σε σπάνιες τέλος περιπτώσεις, κάποιες γυναίκες εμφανίζουν αλλεργία στο σπέρμα του συντρόφου τους. Στις περιπτώσεις αυτές μετά από την εκσπερμάτωση στον κόλπο, η γυναίκα αναφέρει αίσθημα καύσου (κάψιμο) και δυσπαρευνία (πόνο στην επαφή). Οι αλλεργικές αυτές αντιδράσεις συνδέονται με την παρουσία στο σπέρμα διαφόρων πρωτεϊνών και όχι με αυτά καθαυτά τα σπερματοζωάρια. Στα ζευγάρια αυτά συνιστάται η χρήση προφυλακτικού, ώστε να αμβλυνθούν τα συμπτώματα. Έτσι όμως εμποδίζεται και η επίτευξη κύησης. Η επεξεργασία του σπέρματος, που προηγείται της σπερματέγχυσης, οδηγεί στην αφαίρεση των πρωτεϊνών, που εμπλέκονται στην πρόκληση αλλεργικής αντίδρασης.

Φυσικά πριν τη σύσταση για σπερματέγχυση, είναι απαραίτητο να έχει αποπερατωθεί ο βασικός έλεγχος για υπογονιμότητα, ο οποίος μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την υστεροσαλπιγγογραφία, δια της οποίας επιβεβαιώνεται η διαβατότητα των σαλπίγγων.

Μια ενδεχόμενη παρενέργεια της σπερματέγχυσης είναι η ελαφρά αύξηση των πιθανοτήτων εξωμήτριου κύησης. Γι’ αυτό είμαστε σε επιφυλακή, ώστε το ενδεχόμενο αυτό να αντιμετωπιστεί άμεσα. Επίσης κατά τι αυξημένη είναι και η πιθανότητα πολύδυμης κύησης (δίδυμα, τρίδυμα), όταν η σπερματέγχυση συνδυάζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, που προκαλεί ωοθυλακιορρηξία.

Τα ποσοστά επιτυχίας της σπερματέγχυσης συνδέονται με το αίτιο της υπογονιμότητας αφενός και με την ηλικία της γυναίκας αφετέρου. Σε γενικές γραμμές η επιτυχία κυμαίνεται από 15% μέχρι το 30%. Φαίνεται δε πως το 70% των ζευγαριών επιτυγχάνουν εγκυμοσύνη μετά από 6 κύκλους .

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΩΟΘΥΛΑΚΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΟ ΝΑ ΜΕΤΑΠΗΔΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ  ΣΤΗΝ ΩΟΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΣΑΦΩΣ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.

Περισσότερα...

Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για την υπογονιμότητα και την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (IVF) και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε, με σύντομες και κατατοπιστικές απαντήσεις στα πιο συχνά ερωτήματά σας. Έχοντας εκπαιδευτεί στις καλύτερες μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην Αγγλία και στην Ελλάδα μπορούμε να κάνουμε το όνειρο σας για την απόκτηση ενός παιδιού πραγματικότητα. Η πρώτη συμβουλευτική επίσκεψη παρέχεται δωρεάν.

1 Πότε θεωρείται ότι ένα ζευγάρι είναι υπογόνιμο;

ΑΠ.: Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αποτυχία επίτευξης σύλληψης μετά από ένα έτος (ή 6 μήνες, αν πρόκειται για γυναίκα άνω των 35 ετών) με φυσιολογικές, τακτικές σεξουαλικές επαφές. Με άλλα λόγια, όταν περάσει ένα έτος χωρίς η γυναίκα να έχει μείνει έγκυος, θα πρέπει το ζευγάρι να απευθυνθεί στο θεράποντα ιατρό του, ώστε να διαπιστωθεί ποια είναι η αιτία που δεν επιτυγχάνεται εγκυμοσύνη και στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί. Πρέπει όλοι, όμως, να είμαστε ευαισθητοποιημένοι και να μη λησμονούμε ότι ο παράγοντας ηλικία είναι ο πλέον κρίσιμος για τη γυναικεία γονιμότητα και ότι η εξατομικευμένη προσέγγιση κάθε ζευγαριού αποτελεί το «χρυσό κλειδί» που λύνει το πρόβλημα.

2 Ποιο είναι το ποσοστό επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης;

ΑΠ.: Η αντιμετώπιση της υπογονιμότητας με τις θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής οδηγεί σε ποσοστά κύησης που κυμαίνονται στο 30%-35% για κάθε προσπάθεια, ανάλογα βέβαια με το ιστορικό του ζευγαριού. Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, μετά από 4 κύκλους θεραπείας το ποσοστό αυτό αθροιστικά μπορεί να φτάσει και το 75%-80%.

3 Πόσες φορές μία γυναίκα μπορεί να υποβληθεί σε θεραπεία εξωσωματικής γονιμοποίησης;

ΑΠ.: O αριθμός των κύκλων θεραπείας στους οποίους μπορεί να υποβληθεί μία γυναίκα δεν είναι καθορισμένος. Είναι βέβαιο ότι στη χώρα μας υπάρχουν υψηλού επιπέδου μαιευτήρες-γυναικολόγοι και οργανωμένα κέντρα θεραπείας υπογονιμότητας, που προσφέρουν άψογες ιατρικές υπηρεσίες σε αυτό το επίπεδο. Εφόσον υπάρχουν σωστές ενδείξεις (π.χ. ωοθήκες που ανταποκρίνονται στη θεραπεία διέγερσης, καλής ποιότητας ενδομήτριο, κ.λπ.) το ποσοστό επιτυχίας -ιδιαίτερα με τη χρήση των νεότερων τεχνικών και βιοτεχνολογικών φαρμάκων, που παρουσιάζουν αυξημένη βιοδραστικότητα συγκριτικά με τα συμβατικά φάρμακα από ούρα- ανέρχεται αθροιστικά περίπου στο 65%-70% μετά από 4 κύκλους θεραπείας.

4 Πόσο ασφαλείς είναι οι τεχνικές υποβοήθησης της αναπαραγωγής τόσο για τη γυναίκα όσο και για τα παιδιά που γεννιούνται;

ΑΠ.: Το θέμα της ασφάλειας των τεχνικών υποβοήθησης της αναπαραγωγής -τόσο για την ίδια τη μητέρα όσο και για το έμβρυο- έχει εκτενέστατα μελετηθεί και απασχολήσει το σύνολο του ιατρικού κόσμου που ασχολείται με την υπογονιμότητα σε παγκόσμιο επίπεδο. Για το λόγο αυτό, έχουν πραγματοποιηθεί πάρα πολλές μελέτες, προκειμένου να πιστοποιηθεί η ασφάλεια των τεχνικών αυτών. Έως τώρα δεν έχει καταγραφεί αυξημένος κίνδυνος και επιβάρυνση της υγείας των υπογόνιμων γυναικών και των νεογνών μετά από προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, ούτε στατιστικά εμφανίζεται κάποια απειλή από τις θεραπευτικές τεχνικές. Μάλιστα, μελέτη που διενεργήθηκε σε πέντε ευρωπαϊκές πόλεις (Λονδίνο, Βρυξέλλες, Κοπεγχάγη, Γκέτεμποργκ, Θεσσαλονίκη) με συμμετοχή 1.512 παιδιών έδειξε ότι τα παιδιά που γεννιούνται με τη βοήθεια της κλασικής εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) ή και από άλλες πιο εξελιγμένες τεχνικές μικρογονιμοποίησης (ICSI) είχαν ανάλογη νοητική και ψυχοκινητική ανάπτυξη με αυτά τα οποία συλλαμβάνονται χωρίς τη μεσολάβηση κάποιας ειδικής θεραπείας.

5 Πού και από πότε εφαρμόζονται στην Ελλάδα οι τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής;

ΑΠ.: Στη χώρα μας η προσφορά των παρεχομένων υπηρεσιών στον τομέα της Αναπαραγωγικής Υγείας συμβαδίζει απόλυτα με τις διεθνείς εξελίξεις. Από τη δεκαετία του ΄80 έως σήμερα λειτουργούν στην Ελλάδα μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής υψηλού επιπέδου, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και σε περιορισμένη κλίμακα σε δημόσια νοσοκομεία. Πρόκειται για κέντρα στελεχωμένα με επιστήμονες άριστα εκπαιδευμένους και ιδιαίτερα έμπειρους, που προσφέρουν με ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο όλο το φάσμα των θεραπευτικών τεχνικών που είναι σήμερα διαθέσιμες σε παγκόσμιο επίπεδο.

6 Τα τελευταία χρόνια έχει συντελεστεί μία «επανάσταση» σε φαρμακοθεραπείες, κυρίως σε βιοτεχνολογικά σκευάσματα, που παράγονται δηλαδή με την τεχνολογία του ανασυνδυασμένου DNA. Ποια είναι αυτά και πώς χορηγούνται;

ΑΠ.: Η χρήση βιοτεχνολογικών μεθόδων παρασκευής φαρμάκων υπογονιμότητας άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στο χώρο αυτό. Τα νέας γενιάς βιοτεχνολογικά σκευάσματα χαρακτηρίζονται από απόλυτη καθαρότητα, είναι απαλλαγμένα από τυχόν άχρηστες ή επιβλαβείς προσμείξεις και χαρακτηρίζονται από υψηλή σταθερότητα και ασφάλεια. Έτσι λοιπόν, ξεπερνάμε προβλήματα που μπορούσαν να εμφανιστούν από τη χρήση σκευασμάτων παλαιότερων γενεών και πετυχαίνουμε ένα προβλέψιμο κλινικό αποτέλεσμα. Ειδικότερα τώρα, που διατίθενται ανασυνδυασμένα σκευάσματα, στα οποία η παραγωγική διαδικασία έχει βελτιωθεί ακόμη περισσότερο, επιτυγχάνεται ουσιαστικά εξαφάνιση των διακυμάνσεων στη δραστικότητά τους, κάτι που μέχρι τώρα ήταν, δυστυχώς, αναγκαίο κακό λόγω του προηγούμενου τρόπου παραγωγής.

Φυσικά, η φαρμακευτική έρευνα δεν σταματά ποτέ. Έτσι, προσφέρονται πια στην υπηρεσία των ασθενών εξελιγμένα σκευάσματα υψηλής βιοδραστικότητας και σταθερότητας, τα οποία επιπρόσθετα διατίθενται σε μορφές που να εξασφαλίζουν φιλική, απλή και ασφαλή χορήγηση με τη μεγαλύτερη ακρίβεια.

7 Πώς εφαρμόζεται ο έλεγχος στα εργαστήρια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής;

ΑΠ.: Τα κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής λειτουργούν με υψηλά δεδομένα, που εξασφαλίζουν η άριστη εκπαίδευση, εμπειρία και ευσυνειδησία των ειδικών επιστημόνων. Οι εξειδικευμένοι γιατροί και εμβρυολόγοι εφαρμόζουν στη χώρα μας τις περισσότερες από τις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με αποτελέσματα αντίστοιχα με τα διεθνή.

8 Πόσοι κύκλοι θεραπείας διεξάγονται ετησίως στην Ελλάδα;

ΑΠ.: Αδρά, γνωρίζουμε ότι πραγματοποιούνται περίπου 14.000 κύκλοι εξωσωματικής γονιμοποίησης IVF/ICSI και ένας επίσης υψηλός αριθμός απλών προκλήσεων / σπερματεγχύσεων. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν εκτιμήσεις, αφού ακόμα στη χώρα μας δεν γίνεται επίσημα οργανωμένη έγκυρη καταγραφή.

9 Ποιο είναι το κόστος θεραπείας μιας εξωσωματικής γονιμοποίησης;

ΑΠ.: Το κόστος θεραπείας ενός κύκλου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής απαρτίζεται από το κόστος της ιατρικής πράξης και από το κόστος της φαρμακευτικής αγωγής. Παρόλα αυτά δεν είναι σταθερό, αλλά επηρεάζεται από διάφορες παραμέτρους, όπως:

  1. Το αίτιο υπογονιμότητας του ζευγαριού, σύμφωνα με το οποίο θα επιλεγεί η κατάλληλη τεχνική υποβοήθησης της αναπαραγωγής.
  2. Το είδος και οι δόσεις των φαρμάκων που θα χρησιμοποιηθούν που επηρεάζονται με τη σειρά τους από διάφορες παραμέτρους, όπως η ηλικία της γυναίκας, η ανταπόκρισή της στη φαρμακοθεραπεία σε προηγούμενες προσπάθειες, κ.λπ.

10 Γιατί τα υπογόνιμα ζευγάρια προτιμούν τα ιδιωτικά και όχι τα δημόσια νοσοκομεία για την πραγματοποίηση της θεραπείας;

ΑΠ.: Τα κέντρα εξωσωματικής γονιμοποίησης που λειτουργούν εντός δημόσιων νοσοκομείων είναι ελάχιστα και συνήθως υπολειτουργούν με τεράστιες λίστες και αναμονές

Στα συγκεκριμένα κέντρα τόσο ο τεχνικός εξοπλισμός όσο και το εξειδικευμένο προσωπικό είναι περιορισμένα, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός υπογόνιμων ζευγαριών να αποκλείεται από τη χρησιμοποίηση αυτών των κέντρων, εξαιτίας της λίστας αναμονής για την ένταξη σε πρόγραμμα θεραπείας, που έχει ως συνέπεια την απώλεια χρόνου, ιδιαίτερα πολύτιμου για τη γονιμότητα (μείωση γονιμότητας με την πάροδο της ηλικίας). Τέλος, πέραν της ψυχικής ταλαιπωρίας στην οποία υποβάλλεται το υπογόνιμο ζευγάρι και η οποία επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο από τη μεγάλη αναμονή, όταν τελικά το ζευγάρι ενταχθεί σε πρόγραμμα θεραπείας σε ένα δημόσιο κέντρο IVF, θα πρέπει να καταβάλει και πάλι ένα ποσό για ιατρικές πράξεις, το οποίο καθορίζεται κάθε φορά από το αντίστοιχο νοσοκομείο και το συγκεκριμένο ασφαλιστικό φορέα.

11 Αν καταφύγω στη λύση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τελικά μείνω έγκυος, θα μπορέσω να γεννήσω φυσιολογικά ή θα πρέπει να κάνω καισαρική;

ΑΠ.: Οι ειδικοί εξηγούν πως δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος για τον οποίον θα πρέπει μια γυναίκα που έχει μείνει έγκυος με εξωσωματική γονιμοποίηση να καταφύγει στη λύση της καισαρικής. Απλώς, η καισαρική μπορεί να επιλεγεί για λόγους μαιευτικούς (κυρίως όταν η κύηση είναι πολύδυμη ή η μέλλουσα μητέρα είναι προχωρημένης ηλικίας κ.λπ.), όπως θα γινόταν και σε μια εγκυμοσύνη που έχει επιτευχθεί φυσιολογικά.

12 Πόσο συχνά μπορώ να κάνω προσπάθειες για εξωσωματική γονιμοποίηση;

ΑΠ.: Αν αποτύχει η πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης, το ζευγάρι μπορεί να προχωρήσει στην επόμενη προσπάθεια μετά από 2 με 3 μήνες. Εκτός βέβαια αν η γυναίκα δεν χρειάζεται να πάρει ξανά φαρμακευτική αγωγή (ορμόνες που έχουν ως στόχο τη διέγερση των ωοθηκών), επειδή θα υπάρχουν ήδη κατεψυγμένα έμβρυα από την προηγούμενη προσπάθεια. Σε αυτήν την περίπτωση η προσπάθεια μπορεί να επαναληφθεί και μετά από ένα μήνα.

13 Έχω ήδη κάνει ένα παιδί, τώρα όμως που προσπαθώ να ξαναμείνω έγκυος δεν τα καταφέρνω. Μπορεί να έχω εγώ ή ο σύντροφός μου στο μεταξύ αποκτήσει κάποιο πρόβλημα;

ΑΠ.: Γενικά, οι ειδικοί συμφωνούν πως το γεγονός ότι ένα ζευγάρι έχει ήδη αποκτήσει ένα παιδί μπορεί να θεωρηθεί μία απόδειξη πως δεν υπάρχει καταρχάς κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας. Είναι σαν ένα μικρό τεστ που έχει γίνει και αποδεικνύει πως «τα κατάφεραν» τουλάχιστον μία φορά. Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να γνωρίζουμε πως μπορεί εν τω μεταξύ τα πράγματα να έχουν αλλάξει και να έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα (π.χ. να έχει πάθει κάποια φλεγμονή ο άνδρας, που να επηρεάζει την ποιότητα του σπέρματός του ή να έχει μεσολαβήσει κάτι που επηρεάζει τη γυναικεία γονιμότητα: μία φλεγμονή, ένα γυναικολογικό χειρουργείο, μία έκτρωση κ.ά.).

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, αν περάσει ένα εύλογο διάστημα (ενός χρόνου) και δεν μπορεί ένα ζευγάρι να επιτύχει μια εγκυμοσύνη, τότε πρέπει με τη βοήθεια του γιατρού του να διερευνήσει αν έχει υπάρξει κάποιο πρόβλημα που προκαλεί υπογονιμότητα.

14 Η αντισύλληψη, αφού διακοπεί, μπορεί να έχει επηρεάσει τη γονιμότητά μου;

ΑΠ.: Δεν έχει φανεί από τις μέχρι τώρα μελέτες πως το χάπι δημιουργεί τέτοια προβλήματα. Απλώς, οι γυναικολόγοι συχνά δίνουν σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν προβλήματα που προκαλούν υπογονιμότητα (π.χ. ενδομητρίωση, πολυκυστικές ωοθήκες κ.ά.), αντισυλληπτικά χάπια ως φαρμακευτική αγωγή.

Οπότε στις γυναίκες αυτές η γονιμότητα είναι μειωμένη λόγω της παθολογίας που αντιμετωπίζουν και δεν φταίει βέβαια η λήψη του χαπιού. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν μέθοδοι αντισύλληψης, όπως το ενδομητρικό πρόθεμα (σπιράλ), που πρέπει να χρησιμοποιούνται από γυναίκες που έχουν τελειώσει τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, αφού μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα, όπως είναι μία φλεγμονή, και είναι σκόπιμο να αποφεύγονται στις νέες κοπέλες που δεν έχουν κάνει παιδιά.

Γενικά, για τις νέες γυναίκες κυρίως, που μπορεί να μην έχουν πάντα σταθερούς δεσμούς, η καλύτερη λύση είναι να χρησιμοποιούν αντρικό προφυλακτικό τόσο για λόγους αντισύλληψης αλλά και για λόγους πρόληψης από τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, αφού κάποια από αυτά μεταξύ άλλων προκαλούν και υπογονιμότητα (π.χ. η βλεννόρροια, που πια δεν τη συναντάμε συχνά ή τα χλαμύδια, που στις μέρες μας προκαλούν συχνά λοιμώξεις).

Στο ιατρείο μας αναλαμβάνουμε την όλη προσπάθεια της εξωσωματικής γονιμοποίησης από την αρχική σωστή διερεύνηση και προσέγγιση των αιτίων της υπογονιμότητας  έως την ωοληψία και την εμβρυομεταφορά και το πολυπόθητο θετικό τεστ κυήσεως με εξαιρετικά μεγάλα ποσοστά επιτυχίας.

Περισσότερα...

Πώς διεξάγεται η γυναικεία στειροποίηση

Οι κύριοι τύποι γυναικείας στειροποίησης είναι:

  • όταν οι σάλπιγγες σας μπλοκάρονται λαπαροσκοπικά – για παράδειγμα, με συνδετήρες- σφιγκτήρες (clips) από πλαστικό ή τιτάνιο που κλείνουν πάνω από τις σάλπιγγες  ή δακτυλίους (rings) με ένα μικρό βρόχο της σάλπιγγας να τραβιέται μέσω ενός δακτυλίου από σιλικόνη και τότε αυτή συνεσφιγμένη να κλείνει .
  • δέσιμο και απολίνωση των σαλπίγγων ή αφαίρεση τμήματος αυτών ώστε να χαθεί η συνέχεια συνήθως κατά την διάρκεια καισαρικής τομής ή άλλου χειρουργείου. Πλήρης απομάκρυνση των σαλπίγγων ονομάζεται σαλπιγγεκτομή.
  • όταν εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται για να εμποδίσουν την διαβατότητα των σαλπίγγων σας υστεροσκοπικά (διαμέσου του τραχήλου).

 

Είναι μια μικρή επέμβαση, με όλες τις γυναίκες να επιστρέφουν στο σπίτι την ίδια ημέρα μετά από νοσηλεία 4-5 ωρών. Στειροποίηση συνήθως διεξάγεται με τη λαπαροσκοπική απόφραξη των σαλπίγγων.

Έχοντας πολυετή θητεία στην Αγγλία όπου είναι πολύ διαδεδομένος τρόπος μόνιμης αντισύλληψης έχω διενεργήσει πολύ μεγάλο αριθμό λαπαροσκοπικών στειροποιήσεων χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα ή επιπλοκή.

Απόφραξη σαλπίγγων λαπαροσκοπικά

Κατ ‘αρχάς, ο χειρουργός σας θα πρέπει να έχουν πρόσβαση και να εξετάσει σάλπιγγες σας, χρησιμοποιώντας λαπαροσκόπηση ή μίνι-λαπαροτομία.

Μια λαπαροσκόπηση είναι η πιο κοινή μέθοδος για την πρόσβαση των σαλπίγγων. Ο χειρουργός κάνει μια μικρή τομή στο κοιλιακό τοίχωμα σας κοντά ή μέσα στον ομφαλό σας και εισάγει ένα λαπαροσκόπιο. Ένα λαπαροσκόπιο είναι ένας μικρός σωλήνας που περιέχει ένα μικροσκοπικό φως και κάμερα. Η κάμερα μεταδίδει εικόνες από το εσωτερικό του σώματός σας σε μια οθόνη τηλεόρασης. Αυτό επιτρέπει στον χειρουργό να δει σάλπιγγες σας με σαφήνεια.

Μια μίνι-λαπαροτομία περιλαμβάνει μια μικρή τομή, συνήθως λιγότερο από 5 εκατοστά, ακριβώς πάνω από την ηβική γραμμή. Ο χειρουργός σας μπορεί να έχει πρόσβαση στις σάλπιγγες σας μέσω αυτής της τομής.

Μια λαπαροσκόπηση είναι συνήθως η προτιμώμενη επιλογή, επειδή είναι ταχύτερη. Ωστόσο, ένα μίνι-λαπαροτομία μπορεί να συνιστάται για τις γυναίκες που:

  • είχαν πρόσφατη κοιλιακή χώρα ή πυελική χειρουργική επέμβαση
  • είναι υπέρβαρες/παχύσαρκες με BMI >30
  • έχουν ιστορικό πυελικής φλεγμονής (μια βακτηριακή λοίμωξη που μπορεί να επηρεάσει τη μήτρα και τις σάλπιγγες)

Τα εμφυτεύματα

Τα εμφυτεύματα συνήθως εισάγονται με τοπική αναισθησία ή μέθη , και η διαδικασία δεν απαιτεί τομές που πρέπει να γίνουν στην κοιλιά σας. Μπορεί επίσης να δοθεί ένα ηρεμιστικό για να σας χαλαρώσει.

Ένας στενός σωλήνας με κάμερα στο άκρο, που ονομάζεται υστεροσκόπιο, διέρχεται μέσω του κόλπου και του τραχήλου σας. Ένα οδηγό σύρμα χρησιμοποιείται για την εισαγωγή ενός μικρού κομματιού μετάλλου από τιτάνιο (που ονομάζεται microinsert) με το υστεροσκόπιο σε κάθε σάλπιγγα. Το εμφύτευμα αναγκάζει τη σάλπιγγα να σχηματίσει ιστό ουλής γύρω από αυτό, το οποίο τελικά μπλοκάρει  τον αυλό.

Οι γυναίκες θα πρέπει να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν αντισύλληψη μέχρι μια απεικονιστική εξέταση να επιβεβαιώσει ότι οι σάλπιγγες σας έχουν μπλοκάρει. Αυτό μπορεί να γίνει με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα:

  • μια υστεροσαλπιγγογραφία (HSG) – ένα είδος ακτίνων Χ που λαμβάνεται μετά από μια ειδική χρωστική ουσία έχει εγχυθεί να εμφανιστούν τυχόν μπλοκαρίσματα στο σάλπιγγες σας
  • ένα υστεροσαλπιγγογράφημα αντίθεσης-υπερηχογραφίας (HyCoSy) – ένα είδος υπερηχογραφήματος που αφορά την έγχυση χρωστικής μέσα στις σάλπιγγες σας

 

Τα εμφυτεύματα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος τρόπος.

Στειροποίηση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιοδήποτε στάδιο του έμμηνου κύκλου σας με προϋπόθεση αν γίνει στο δεύτερο μισό του κύκλου ότι δεν έχει ήδη επισυμβεί εγκυμοσύνη .

Πλεονεκτήματα  και μειονεκτήματα

Πλεονεκτήματα

  • η απόφραξη σαλπίγγων είναι σε ισχύ αμέσως – ωστόσο, οι γιατροί συνιστούμε να συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αντισύλληψη μέχρι την επόμενη περίοδό σας
  • η υστεροσκοπική απόφραξη είναι συνήθως αποτελεσματική μετά από περίπου τρεις μήνες – δεδομένα που συλλέγονται από το NICE διαπίστωσαν ότι οι σάλπιγγες είχαν μπλοκαριστεί μετά από τρεις μήνες σε 96% των γυναικών

Άλλα πλεονεκτήματα της γυναικείας στείρωση είναι ότι:

  • η γυναικεία στειροποίηση μπορεί να είναι σχεδόν 100% αποτελεσματική στην πρόληψη της εγκυμοσύνης
  • μετά την απόφραξη είσαστε άμεσα προστατευμένες
  • δεν υπάρχουν μακροχρόνιες επιδράσεις στη σεξουαλική υγεία σας
  • δεν θα επηρεάσει τη σεξουαλικότητά σας
  • δεν θα επηρεάσει τον αυθορμητισμό της σεξουαλικής επαφής ή παρεμβαίνει με το σεξ (όπως με άλλες μορφές αντισύλληψης)
  • δεν θα επηρεάσει τα επίπεδα των ορμονών σας
  • δεν κοστίζει τίποτα επιπλέον της επέμβασης για όλα τα χρόνια της ζωής σας
  • δεν χρειάζεται να ελέγχετε ή να θυμόσαστε τίποτα

μειονεκτήματα

  • η γυναικεία στειροποίηση δεν σας προστατεύει από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, οπότε θα πρέπει να εξακολουθείτε να χρησιμοποιείτε προφυλακτικό, αν δεν είστε σίγουροι σχετικά με τη σεξουαλική υγεία του συντρόφου σας
  • είναι πολύ δύσκολο να αντιστραφεί μια απόφραξη σαλπίγγων – αυτό περιλαμβάνει την αφαίρεση του αποκλεισμένου τμήματος της σάλπιγγας και επανένωση των άκρων. Τα ποσοστά επίτευξης κύησης μετά από αναστροφή κυμαίνονται από 90% έως κάτω από 50% εάν η επέμβαση επανασηραγγοποίησης πραγματοποιηθεί σε  διάστημα μεγαλύτερο των 5 ετών από την αρχική.

Σε 12 επεμβάσεις αναστροφής στειροποίησης που έχω πραγματοποιήσει έχουμε επιτύχει 5 κυήσεις και μια έκτοπη (εξωμήτριο) κύηση.

Προσωπική άποψη μου είναι ότι δεν χρειάζεται η γυναίκα να μπει στην διαδικασία αυτή με αμφίβολα αποτελέσματα εφόσον με την εξωσωματική γονιμοποίηση μπορούμε να επιτύχουμε την παράκαμψη των σαλπίγγων και φυσικά την επιθυμητή εγκυμοσύνη.

  • Οι ελάχιστοι κίνδυνοι είναι:
  • με σαλπιγγική έμφραξη, υπάρχει ένα πολύ μικρό κίνδυνο επιπλοκών, όπως εσωτερική αιμορραγία και μόλυνση ή βλάβη σε άλλα όργανα λόγω της λαπαροσκόπησης
  • είναι δυνατόν η στειροποίηση να αποτύχει – οι σάλπιγγες μπορεί να επανέλθουν και να γίνετε πάλι γόνιμη, αν και αυτό είναι πολύ σπάνιο (περίπου μία στις 200-300  γυναίκες μπορεί να μείνουν έγκυες κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αφού στειροποιηθούν)
  • αν μείνετε έγκυος μετά την επέμβαση, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ότι θα είναι μια εξωμήτριος κύηση (όταν το γονιμοποιημένο ωάριο αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα, συνήθως στις σάλπιγγες)

Αν αργήσει μία περίοδος, πάρτε ένα τεστ εγκυμοσύνης αμέσως. Αν το τεστ εγκυμοσύνης είναι θετικό, θα πρέπει να δείτε τον γιατρό σας, ώστε να μπορείτε να κάνετε υπερηχογράφημα για να ελέγξετε αν η εγκυμοσύνη είναι μέσα ή έξω από τη μήτρα σας.

Με υστεροσκοπική στειροποίηση, υπάρχει ένας μικρός κίνδυνος εγκυμοσύνης ακόμη και μετά που οι σάπλιγγες σας έχουν μπλοκαριστεί. Έρευνα από NICE έχει δείξει ότι οι πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν:

  • πόνο μετά την επέμβαση – σε μία μελέτη, σχεδόν οκτώ στις 10 γυναίκες ανέφεραν πόνο μετά
  • Τα εμφυτεύματα που εισάγονται με λάθος τρόπο – αυτό επηρέασε το 2%  γυναίκες
  • αιμορραγία μετά την επέμβαση – πολλές γυναίκες είχαν ελαφρά αιμορραγία μετά την επέμβαση, και σχεδόν το ένα τρίτο είχε αιμορραγία για τρεις ημέρες
Περισσότερα...